حسین راغفر، اقتصاددان
کیوسک خبر ـ یکی از اصلی ترین مسائل در رابطه با مهار تورم، بررسی علل شکل گیری تورم است. متاسفانه گرانی‌های مداوم و سرسام‌آور به اندازه‌ای اهمیت پیدا کردند که حتی رهبر معظم انقلاب نیز سال جاری (۱۴۰۲) را به عنوان سال «مهار تورم و رونق تولید» نام‌گذاری کردند. همین امر مسئولیت دولت برای مهار تورم و مقابله با نابسامانی‌های موجود در بازار را دو چندان سنگین کرده است. به ویژه این‌که در همین ابتدای سال نیز شاهد چند مرحله افزایش قیمت‌های رسمی از سوی تیم اقتصادی دولت بوده‌ایم. شاید اکنون بیش از هر زمان دیگری شهروندان فشار گرانی‌های رو به فزونی را با گوشت و استخوان خود لمس کنند و مطالبه اصلی آن‌ها ضرورت مهار تورم باشد .با این تفاسیر اکنون پرسش مهم این است که دولت (به ویژه تیم اقتصادی) می‌بایست برای مهار تورم چه اقداماتی انجام دهند؟ به روایت دیگر پیش‌شرط‌های مهار تورم در کشور چه خواهند بود؟ یا حتی در پرسشی مقدماتی‌تر، مساله این است که آیا چشم‌اندازی برای مقابله با تورم افسارگسیخته و متوالی بالای ۴۰ درصد وجود دارد؟ در این تورم مردم هیچ نقشی ندارند و هیچ کاری از دستشان برنمی‌آید. اصلا مگر مردم تورم را بوجود آورده‌اند تا بخواهند کاری بکنند. همین دولت اخیرا قیمت ماشین و خدمات دولتی از قبیل گاز، برق، تلفن و مخابرات و … را به شدت افزایش داده است. وقتی این کار‌ها را خود دولت انجام می‌دهد، چگونه می‌توان از خودش انتظار داشت تورم را کنترل کند؟ شرط لازم برای برون‌رفت از این شرایط و کنترل تورم، خروج نهادهای حاکمیتی از اقتصاد کشور است. تا زمانی که این‌ها خارج نشوند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. بخش قابل توجهی از اقتصاد کشور در دست این دسته است و نبض حضور این‌ها در مرکز اقتصادی کشور، باعث عدم مشارکت و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شده است. متاسفانه ما بیش از ۲۰ سال است که دچار خروج سرمایه شده‌ایم، عاملیت مساله خروج سرمایه‌ها از کشور در نتیجه حضور همین گروه‌های غیر اقتصادی در عرصه اقتصاد کشور بوده است؛ بنابراین تمامی تسهیلات و اعتبارات بانکی در اختیار همین هاست که پس از آن نیز به خروج ثروت از کشور می‌انجامد یا سوداگری‌های مثل خرید و فروش زمین، ارز و سکه را شاهد هستیم. تا زمانی که فضای کسب‌وکار‌ها در کشور اصلاح نشود، تورم قابل مهار نیست که البته تا زمانی که این نهاد‌ها خارج نشوند، هیچ اصلاحاتی انجام‌پذیر نیست که ظاهرا دراین زمینه برنامه‌ای در کار نیست. البته درباره نقش تنش‌زدایی سیاست خارجی باید بگویم که سیاست خارجی در مراحل بعدی قرار دارد. ارتباط با دنیای خارج خیلی هم از اهمیت زیادی برخوردار است و به بهبود اقتصاد همه کشور‌ها کمک می‌کند. اما زمانی که در داخل تنش‌زایی می‌شود نیازی به دشمن خارجی نیست.