بیماری ام اس و آترواسکلروز (تصلب شریان) هر دو مستلزم سخت شدن غیرطبیعی بافت بدن هستند و تحقیقات اخیر نشان می دهد که ممکن است این دو با هم مرتبط باشند.

به گزارش کیوسک خبر به نقل از هلث دی نیوز، ام اس یک بیماری تخریب کننده عصبی است که به مغز و نخاع حمله می‌کند. آترواسکلروز سخت شدن عروق خونی است.

در سال ۲۰۱۸، تیمی از محققان رومانیایی از دانشگاه پزشکی کارول داویلا، از پیشرفته‌ترین اکوکاردیوگرافی برای انجام ارزیابی‌های قلب و عروق در بیماران مبتلا به ام اس استفاده کردند.

این معاینات که نحوه جریان خون در قلب و دریچه‌ها را نشان می‌دهد، نشان داد که بیماران ام‌اس در مقایسه با افراد سالم، آسیب‌های بیشتری در دو طرف قلب خود دارند.

در یک مطالعه جدیدتر توسط محققان کالج سلطنتی لندن، بیش از ۸۴۰۰۰ نفر به مدت ۱۰ سال تحت نظر بودند و سلامت قلب در شرکت کنندگان مبتلا به ام اس و بدون ام اس مقایسه شد. محققان دریافتند افراد مبتلا به ام اس ۵۰ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی هستند. آنها ۲۸ درصد بیشتر در معرض حمله قلبی و ۵۹ درصد بیشتر در معرض سکته بودند.

این یافته‌ها اهمیت معاینه جامع قلب را برای افراد مبتلا به ام اس نشان می‌دهد. تکنیک‌های پیشرفته می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های قلبی خطرناک در بیمارانی که در معرض خطر هستند کمک کند.

به گفته محققان، این تحقیقات اولیه نشان نمی‌دهد که ام اس باعث تصلب شریان می‌شود، اما ارتباط قوی بین این دو بیماری در حال ظهور است.

مطالعات بیشتری برای درک فرآیندهای اساسی که این دو بیماری را به هم مرتبط می‌کند مورد نیاز است.

در آترواسکلروز، رسوبات چربی در شریان‌ها تجمع می‌یابد که باعث ضخیم شدن دیواره عروق خونی می‌شود و جریان خون را محدود می‌کند. در نتیجه سطوح پایین‌تری از اکسیژن و مواد مغذی مهم می‌توانند به قسمت‌های مختلف بدن برسند.

یک بیماری مزمن، می‌تواند منجر به بیماری عروق کرونر، آنژین، بیماری عروق محیطی و مشکلات کلیوی شود.

به گفته انجمن قلب آمریکا، علل به طور کامل شناخته شده نیست، اما افزایش کلسترول و تری گلیسیرید در خون، فشار خون بالا، سیگار کشیدن و دیابت از عوامل خطر هستند.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سیستم عصبی مرکزی خودش حمله می‌کند. این کار سیگنال‌های عصبی بین مغز و نخاع و سایر قسمت‌های بدن را قطع می‌کند و پس از هر حمله منجر به سفت شدن بافت می‌شود.

علائم ام اس می‌تواند شامل اختلال در بینایی، تغییرات حسی، تغییرات شناختی، ضعف، درد، خستگی، بی اختیاری روده و مثانه، اختلال در هماهنگی و مشکلات راه رفتن باشد.