اسماعیل کهرم – کنشگر محیط زیست
کیوسک خبر ـ متاسفانه بار دیگر آتش به‌غیر از نابودی ده‌ها هکتار از جنگل‌ها و مراتع کشور، جان سه نفر از نیروهای عاشق و بومی در منطقه فیروزآباد که با دست خالی برای مهار آتش سوزی به تنگه هایقر رفته بودند را گرفت. این خبر تازه‌ای نیست و نادیده پیداست که این نیروهای بومی امکانات لازم برای مهار یا اطفای حریق گسترده در اختیار نداشته‌اند و با بیل و شاخ و برگ درختان به جنگ آتشی ویرانگر رفتند که چراگاه و مراتع دام‌هایشان را تهدید می‌کند. آنها رفتند و سوختند، در حقیقت قربانی عدم مدیریت محیط زیستی شدند که با همه امکانات و بودجه‌ای که در اختیاز دارد، هنوز نتوانسته برای مهار آتش سوزی تدبیری بیندیشد و اگر این افراد عاشق محیط زیست نبودند، تاکنون اثری از جنگل‌های ایران باقی نمی‌ماند، اما نکته تکراری و نگران کننده‌ دیگر، درخواست رئیس انجمن دوستداران طبیعت شهرستان فیروزآباد است که از مسئولان در خواست کمک بالگرد و هواپیمای آبپاش برای مهار این آتش سوزی را کرده است و شاید اطلاعی ندارد که هواپیما و بالگردهای آبپاش ایرانی، مشغول خاموش کردن آتش گسترده در کشور ترکیه هستند و این ظاهرا برای آنها بیشتر از جنگل‌ها و مراتع کشور دارای اهمیت است. البته کشور ترکیه یکی از بزرگترین آتش سوزی‌ها را در تاریخ خود تجربه می‌کند و ۲۱ استان این کشور را درگیر کرده است، اما آنچه که در این میان جای تعجب دارد، مسئولان کشور ما با یک درخواست تلفنی مسئولان کشور ترکیه، برای آنها هواپیما و بالگرد می‌فرستند، اما در کشور خودشان وقتی آتش سوزی رخ می‌دهد، چندین روز درگیر کاغذ بازی‌های اداری و غیره می‌شوند و تا زمانی‌که این کاغذبازی‌ها به پایان برسد، آتش نیز خاموش شده و صدها هکتار از جنگل‌های ارزشمند ایران تبدیل به خاکستر شده‌اند. این هواپیماها و بالگردهای آبپاش در اختیار نیروهای مسلح است، چند سال پیش که یکی از جنگل‌های کشور دچار حریق شد، فقط یکبار هواپیما برای خاموش کردن آتش سوزی‌ها به منطقه رفت و دولت چون پول بنزین و دستمزد خلبان را پرداخت نکرد، هرچه مسئولان از آنها خواستند که این هواپیماها یا بالگرد برای مهار آتش بفرستند، گفتند که تا زمان واریز پول، این کار را انجام نمی‌‌دهند. حالا نیز به دلیل نبود امکانات هوایی و زمینی، متاسفانه سه خانواده داغدار و بی‌سرپرست شده‌اند. طبق آمار در طول سال از ۱۵ تا ۲۵ هزارهکتار جنگل‌های ایران خاکستر می‌شوند و برای کسی نابودی هزاران درخت و جانور ارزشمند خیلی مهم نیست، چون وقتی آنها می‌بینند که سازمان حفاظت از محیط زیست به‌عنوان متولی نگهداری از جنگل‌ها و مراتع، واکنش جدی نشان نمی‌دهد، دیگر دستگاه‌ها نیز از نجات جنگل‌ها و جانوران خودداری می‌کنند. امیدواریم روزی برسد که ارزش یک درخت به اندازه ارزش جان یک انسان باشد و سازمان عریض و طویل حفاظت از محیط زیست، با همه امکانات و بودجه‌ای که در اختیار دارد، راهی برای نجات نابودی مراتع و جنگل‌ها بیندیشد وگرنه هزاران هکتار از جنگل‌های ارزشمند ایران به خاکستر بی‌کفایتی برخی از مسئولان می‌نشیند.