به گزارش روز شنبه گروه فرهنگی ایرنا از خبرگزاری آسوشیتدپرس، شرلی جکسون نویسنده نام‌آشنای آمریکایی در سال ۱۹۶۵ میلادی زمانی که تنها ۴۸ سال داشت درگذشت و مجموعه‌ای از آثار منتشر نشده از خود برجای گذاشت. همسرش استنلی ادگار هایمن که یک منتقد ادبی بود، به جز تحویل نوشته‌های همسرش به کتابخانه کنگره آمریکا کاری برای سروسامان دادن به آثارش انجام نداد. بنابراین فرزندان جکسون، لورنس و سارا هایمن، این کار را برعهده گرفتند. آنها چندبار به واشنگتن سفر کردند و با جست‌وجو در بین جعبه‌ها بخش‌های مختلف یک داستان را از بین دسته‌های متفاوت کاغذها بیرون کشیدند و در کنار هم قرار دادند، کاری که زمان زیادی می‌طلبید زیرا جکسون به ندرت روی نوشته‌هایش تاریخ می‌زد.  
لورنس هایمن که اداره دارایی‌های مادرش را برعهده دارد، تاکنون در ویرایش دو مجموعه از داستان‌ها و دیگر آثار وی مشارکت کرده است و باعث شده شهرت وی از خالق داستان کوتاه لاتاری بودن فراتر رود، تا جایی که هم اکنون دستکم ۱۰ اقتباس سینمایی و تلویزیونی از آثار این نویسنده در دست ساخت هستند.
این هفته یک داستان جدید از جکسون به همت پسرش در شماره جدید مجله استرند منتشر شد. به گفته هایمن، این داستان که ماجراجویی در یک شب بد (Adventure On a Bad Night) نام دارد احتمالا در جریان جنگ جهانی دوم یا مدت کوتاهی پس از آن نوشته شده است.
ماجراجویی در یک شب بد داستانی کوتاه درباره یک زن خانه‌دار به نام ویوین است که در وقت استراحت برای خرید سیگار به فروشگاه می‌رود. وی در فروشگاه یک زن باردار با لهجه ایتالیایی را می‌بیند که می‌خواهد تلگرام بفرستد اما تنها چیزی که نصیبش شده خشونت کلامی فروشنده است. ویوین به داد این زن مهاجر می‌رسد و او هم برای تشکر، پول سیگار ناجیش را حساب می‌کند.
اندرو گالی ویراستار مجله استرند می‌گوید این داستان در روایت یک ماجرای تاثیرگذار و قابل توجه از دل زندگی روزمره، امضای جکسون را با خود دارد و مهارت این نویسنده را در به تصویر کشیدن تقلای افراد به حاشیه رانده شده در جامعه نشان می‌دهد.   
شرلی جکسون هیچگاه خود را فمنیست نخواند اما داستان ماجراجویی در یک شب بد، تنش مستمر تحمیل شده به یک زن در دنیای مردانه را به خوبی منعکس می‌کند. شخصیت اصلی داستان سخت مشغول کارهای خانه است در حالی که همسرش روزنامه به دست از روی کاناپه جم نمی‌خورد. وی همچنین در مسیر بازگشت از فروشگاه نیز سه ملوان را می‌بیند و ترس از مواجهه تعرض و خشونت کلامی وجودش را پر می‌کند.
به گفته لورنس هایمن، این داستان دیدگاه شخصی مادرش به تجربه زنانگی در دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی را منعکس می‌کند که در آن از زنان انتظار می‌رفت خانه‌دار باشند و از وضعیتشان راضی. اما داستان‌ها، رمان‌ها و نقاشی‌های شرلی جکسون این پرده را پاره و حقیقت دردناک نقش سرکوب شده زنان در فرهنگ آن دوره را آشکار کرد.