ابراهیم جمیلی – رئیس خانه اقتصاد ایران
کیوسک خبر – اگر بتوانیم رویکردهای خدمات فنی خودمان را تقویت کنیم تا آنها بتوانند در بازارهای همسایه با سایر کشورها حضور پیدا کنند بسیار می‌تواند به اقتصاد ما کمک کند. زمانی‌که شرکت‌های ایرانی وارد بازار کشورهای خارجی شوند و پروژه‌ها را مدیریت کنند قطعا می‌توانند متریال لازم را از شرکت‌های ایرانی بخرند. موضوع ساختمان‌سازی در کشورهای همسایه به‌ویژه افغانستان که اخیرا هم مباحثی درباره سرمایه‌گذاری در آن کشور مطرح شد؛ موضوع با اهمیتی است چراکه این بخش می‌تواند ۱۸۰ تا ۲۲۰ شغل و حرفه‌ مختلف را درگیر خود کند. به عقیده من دولت باید با تمام توان کمک کند که شرکت‌های ایرانی بتوانند حضور پررنگی در کشورهای دیگر و در این زمینه داشته باشند. البته به دست آوردن بازارهای خارجی نیازمند حضور شرکت‌های بزرگ و خوش‌ سابقه است در این صورت است که ما در کنار صادرات خدمات فنی و مهندسی؛ می‌توانیم فرهنگ کشورمان را صادر کنیم. در حال حاضر شرکت‌های ترکیه‌ای و اماراتی و چینی در منطقه و کشورهای همسایه ایران حضور دارند و آنها رقبای سرسختی برای ما محسوب می‌شوند. سرمایه‌گذاری در کشورهای دیگر معمولا بلندمدت است و باید به گونه‌ای خدماتی که ارائه می‌شوند کیفیت بالایی داشته باشد تا کشور میزبان از این خدمات راضی باشد و این موضوع بسیار مهمی است چراکه در این حالت شرکت‌های ایرانی خودبه‌خود مورد توجه قرار می‌گیرند و این به نفع توسعه سرمایه‌گذاری است. شرکت‌های ایرانی چه در ساختمان‌سازی چه در جاده‌سازی و پل و … از توانایی‌های خوبی برخوردار بوده و سوابق طولانی‌ای هم در این باره دارند و این سوابق می‌تواند به افزایش و تنوع بخشی درآمدهای ارزی کشور کمک شایانی داشته باشد؛ اهمیت این موضوع وقتی بیشتر می‌شود که به این نکته توجه داشته باشیم با این اتفاق درآمد‌های ارزی ایران با تمرکززدایی از صادرات نفت و فرآورده‌های نفتی به سمتی می‌رود که هم امکان تحریم کمتری دارد. از طرفی به طور مشخص در کشورهای همسایه ما مانند افغانستان، عراق یا سوریه و یمن فرصت‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری و حضور شرکت‌های ایرانی در بخش‌های ساختمان‌سازی، راه و جاده و پل سازی و… وجود دارد که ایران می‌تواند از این فرصت برای صادرات خدمات فنی و مهندسی و رشد درآمد ارزی بهره ببرد. از طرفی در جاهایی که ریسک سرمایه‌گذاری بالا باشد قیمت و سود حاصل از این سرمایه‌گذاری نیز به همان اندازه افزایش پیدا می‌کند. در نهایت شرکت‌هایی که به این کشورها وارد می‌شوند سود بیشتری خواهند برد. نکته قابل توجه این است که ما نباید به سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت فکر کنیم، ما باید حضور درازمدتی در بازار کشورهای دیگر داشته باشیم چراکه سود اصلی در درازمدت به دست می‌آید. حضور کوتاه‌مدت ارزش چندانی ندارد چراکه باید برندسازی و خدمات پس از فروش ارائه کنیم به نحوی که خود این کشورها برای همکاری به دنبال شرکت‌های ایرانی باشند. صرف انجام پروژه‌های یک تا سه ساله هم موضوعی نیست که بتوان به آن اتکا داشت. باید به طولانی شدن روابط براساس نیازمندی‌های دو کشور فکر کنیم تا بتوانیم بازار قابل اعتمادی برای صادرات خود داشته باشیم.