محمدصادق جوادی‌حصار – تحلیلگر مسائل سیاسی
کیوسک خبر – اگرچه برخی مدعی شده‌اند عدم‌حضور مردم اهمیتی ندارد، اما واقعیت این است که چنین رویه‌ای آسیب و آفتی برای کشور تلقی می‌شود. لذا باید دید ایجاد این بی‌انگیزگی آیا هدفمند یا جهت‌دار است و عده‌ای تلاش می‌کنند این انگیزه را از مردم بگیرند یا خیر. اگر بر ما اثبات شود که عده‌ای در تلاشتند مردم را نا‌امید کنند و انگیزه حضور را از آنها بگیرند، باید به این پرسش پاسخ داد که این افراد چه هدفی را دنبال می‌کنند. درصورت چنین فرضی، یکی از ابتدایی‌ترین اهداف قابل‌تصور این است که این جریان درصدد است کفه ترازوی رقابت را در انتخابات به نفع خودشان سنگین کنند. یعنی اگر مردم حضور داشته باشند وزن آنها در برابر وزن و اراده مردم کم است؛ لذا کاری می‌کنند که مردم از حضور در عرصه انتخابات ناامید شوند و توازن طبیعی انتخابات به نفع آن جریان خاص به‌هم بخورد. اگر همین ابتدایی‌ترین هدف این جریان را در نظر بگیریم، مشخص می‌شود که آنها خود را رقیب رای مردم می‌دانند و رای واقعی مردم به منتخبان واقعی مردم را مانع مطالبات و اهداف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی خود قلمداد می‌کنند. بنابراین تلاش می‌کنند این مانع را از سر راه بردارند. حال اگر فرض براین گذاشته‌ایم که عده‌ای تلاش می‌کنند مردم را از عرصه بیرون کنند و به اهداف خاص خود برسند، آیا راهی سهل‌الوصول‌تر از این وجود دارد. بنابراین این مسیر طی خواهد شد، اما اگر مردم به این شهود برسند که هدف مجریان این طرح چیست، مسلما بدل این حرکت را خواهند زد و زمانی که مشاهده کنند بازی خورده‌اند وارد میدان خواهند شد و پاسخ پشیمان‌کننده‌ای به مسببان این حرکت خواهند داد. اگر واقع‌گرایانه به این قضایا نگاه کنیم این مساله پیش و بیش از همه به نظام آسیب می‌زند؛ چرا که بزرگ‌ترین سرمایه نظام جمهوری اسلامی، پشتیبانی مردم از ابتدای انقلاب تا‌کنون بوده است. اگر مردم در انتخابات شرکت کنند این پشتیبانی باعث افزایش قدرت و مشروعیت سیاسی و اجتماعی نظام در بیرون و درون کشور خواهد شد و این به نفع همه است. اگر نظام درعرصه بین‌المللی از قدرت کافی برخوردار باشد امکان دفاع از حقوق مردم ایران را هم خواهد داشت. دولت غیر‌مستحضر به آرای مردم در داخل کشور تیغش برش ندارد و مردم با آن همراهی نخواهند داشت. یک رئیس‌جمهور مقتدر باید حداقل دو‌سوم رای مردم را با خود داشته باشد تا بتوانیم بگوییم رئیس‌جمهور منتخب اکثریت مردم است و اکثریت جامعه آن را همراهی خواهند کرد و با اهدافش موافق هستند. حال چه انتظاری باید از مردم داشت؟! مسببان باید پاسخگوی افکار عمومی باشند.