فرزین سوادکوهی

همه می‌دانند که رشد صنعتی در کشورهای کمتر توسعه‌یافته باید ترجیع‌بند تفکر و کار رهبران نظام‌های حاکمیتی این حکومت‌ها باشد.

اندیشه مدرن توسعه‌گرا نیک دریافته است که وارد نزاع‌های سیاسی بیهوده شدن صنعتگر و زیر علامت این نحله و آن جناح سینه زدن، راه به هیچ دهی نمی‌برد و هیچ کاری که به سامان نمی‌رسد سهل است، بلکه کارهای شروع شده هم دیر یا زود روی زمین خواهد ماند. سَلمَنا که سیاست‌زدگی، درد بی‌درمان توسعه است.

نحله‌های سیاسی همواره ریزه‌خوار این دعواها بوده‌اند، بنابراین همچنانکه که رنگ آرمش ببینند، مجددا با لطایف‌الحیل آب شفاف را گل‌آلود می‌کنند تا از پسله‌خواری همیشگی‌شان ارتزاق کنند.

صنعت نفت ایران در تمام سال های گذشته تاثیر تلخ این بداخلاقی ها را چشیده.بسیاری از طرح های توسعه ای که از نان شب هم برای نفت ایران واجب تر بوده در گیر و دار بزن بزن های جریانات سیاسی رخنه کرده در بدنه مدیریت به کُما رفته و با شعارها و حرف های زیبای پشت تریبون ها هم هیچ حیاتی به کالبدش باز نگشته است.
با انتخاب بایدن در آمریکا،بسیاری از ما با ساده انگاری تمام، همه چیز را پایان یافته تلقی کرده ایم.
اینک دلخوش به این که در تمام دنیا از این پس فرش قرمز زیر پای ما پهن می کنند آسوده خیال در ساده انگاری خویش پرسه می زنیم وفراموش می کنیم که در زمان اوباما هم این اتفاق هرگز برای نفت ما نیافتاد.
درست است که تفاوت های اندیشگی بایدن با ترامپ اختلافی شگرف و ۱۸۰ درجه ای دارد اما این بهانه ضعیفی است برای اینکه تصور کنیم همه کشورهایی که ما به تکنولوژی و دانش و توانشان در توسعه نفت ایران نیاز داریم از فردای کار بایدن به صف می شوندکه به داد نفت ما برسند.
از آن سو این هم درست نیست که خیال کنیم همه آنها که در این ۴ ساله به هر نحوی در برابر پیشنهاد کار درایران پشت چشم به ما نازک کردند یکسره باید در لیست سیاه قرار بگیرند و دیگر نباید سراغ آنها رفت.
باید با خود صادق باشیم.توتال و انی و بی پی و رپسول و دیگران که از کشور ما رفتند برای همیشه با ما قهر نکردند که حالا نیاز به منت کشی ما داشته باشند تا برگردند.آنها هم به سهم خود مخلص و چاکر پهلوان زنده مِیدانند.آنها دنبال اینند که پول کجاست.همه این شرکت ها  بیش از ده ها سال است که دریافته اند دنیا، دنیای خلق ارزش افزوده است.ما که دیگر بچه نیستیم که حال و هوای شعار زدگی های از سر غرور، بی چادری بی بی را از یادمان ببرد؟
پول که چیز بدی نیست.ازقضا ما که در این سال ها بخاطر نداری، خوب با بوی پول آشنا شده ایم!اگر می خواهیم در این دنیا نفس بکشیم باید به قواعد اقتصادی آن هم گردن نهیم و این صد البته به این معنا نیست که تا کمر جلوی عَمر و زِید خم شویم و همه کارهایی را که خودمان می توانیم بکنیم را به خارجی سفارش بدهیم و مثل سال های گذشته با برخی از بی خردی هایمان تمام منابع خود را به باد فنا بدهیم.
از قضا اگر عاقل باشیم و از خارجی دعوت کنیم که بیاید،باید برای راه انداختن شغل و کار برای ما وارد معرکه شود.منتها صحنه این معرکه گیری نیاز به گردانندگان بی غل و غش و صادق و دلسوزی دارد که در قید و بند وزن کشی های سیاسی و زیرآب این جناح و آن فرد مخالف زدن نیستند.چه در مجلس و چه در نهادهای دیگر کشور.
تا چند ماه دیگر دولت جدید ما هم به روی کار خواهد آمد.حال با هر اندیشه و سمت و سوی سیاسی.
طبعا بسیاری از وزرا و معاونان و مدیران نفتی هم عوض خواهند شد.اما دولت جدید اگر دانایی و انصاف را نصب العین خود قرار دهد باید همه مدیران و کارکنانی که تاکنون در توسعه صنعت نفت نقش انکار ناپذیری داشته اند را همچنان در سمت خود ابقا کند و از آن سو از همه کسانی که در این سال ها قربانی لشگر کشی های سیاسی شده اند نیز دعوت به همکاری کند.چه آنها که در آفتاب فلک فرسای جنوب ساعت ها پُتک زدند که تجهیزی را بر چاهی استوار کنند چه آنها که زیر کولر گازی نشستند تا با طرح و ابداع خود باری سنگین را در تیره روزی های تحریم و بی پولی به مقصد برسانند.
دوران عزل و نصب های اتوبوسی مدیران گذشته است.یک بار برای همیشه باید چشم بدوزیم به این که بسیاری از رهبران و مدیران کشورهای طراز اول صنعتی جهان در نهایت سادگی به کار و زندگی خود ادامه می دهند و رمز موفقیت آنها هم در همین موضوع بوده.حتی همان کشور که ما آن را شیطان بزرگ می دانیم به سادگی در برابر خواسته مردمش سر تعظیم فرود آورد و فهمید که روزگار قلدری و بی فکری به سر آمده است و باید انتخاب های بهتری داشت.
از انتخاب بایدن چه شادمان باشیم و چه مغموم،دردی از ما دوا نخواهد شد.چراغ ما در همین خانه می سوزد.توسعه باید اتفاق بیافتد.مشروط بر آن که از توهم سالیانمان بدر آییم و آموخته باشیم زین پس ساعتمان را با ساعت همچون ترامپ و بایدن کوک نکنیم و به یاد داشته باشیم که از قضا لغتنامه ادبیات گاز پروم و لوک اویل و سی ان پی سی و ساینوپک با دایره واژگان “سرویس منوآل”های شورون و توتال و اِنی و شِل و اکسان موبایل مو نمی زند.