به گزارش ایرنا، حضور بازیکنانی مثل سعید معروف در تیم ملی والیبال ایران، نتیجه سیاست جوان‌گرایی زوران گائیچ بود. گائیچ پس از مسابقات قهرمانی جهان در سال ۲۰۰۶، هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت و یکی از تصمیمات مهم او، کنار گذاشتن امیر حسینی از پست پاسوری تیم ملی و میدان دادن به معروف بود.
حضور معروف در ترکیب اصلی تیم ملی تثبیت شده بود تا اینکه در ابتدای سال ۲۰۱۱ یک مربی بزرگ وارد والیبال ایران شد؛ خولیو ولاسکو. این مربی بزرگ در آغاز حضورش در ایران، فقط روی آخرین ترکیب بازیکنان تمرکز نکرد بلکه بسیاری از بازیکنان پیر و جوان فعال در والیبال ایران را زیر نظر گرفت و تعداد زیادی از آنها را نیز به اردوها دعوت کرد. یکی از بازیکنانی که از سوی ولاسکو به تیم ملی دعوت شد، امیرحسینی بود.
تیم ملی ایران قرار بود تیر سال ۹۰ برای برگزاری مسابقه دوستانه با ایتالیا به این کشور سفر کند. ایران خود را برای شرکت در انتخابی لیگ جهانی و قهرمانی آسیا آماده می‌کرد. ولاسکو برای اردوی آماده‌سازی تیم ملی، ۳۷ بازیکن را دعوت کرد که نام حسینی و معروف در کنار هم در آن قرار داشت. همان زمان بود که معروف متوجه شد جایگاهش در تیم ملی به خظر افتاده است.
زمان زیادی نگذشت تا همه متوجه شدند که پاسور اصلی تیم ولاسکو، حسینی است نه معروف. کمی بیش از یک ماه بعد از اعلام فهرست ۳۷ نفره تیم ملی و البته یک هفته پس از سفر به ایتالیا، معروف اعلام کرد که از تیم ملی کنار می‌رود. او در آن زمان علت کناره‌گیری خود را اعلام نکرد و فقط گفت: « در این مقطع زمانی صلاح دیدم دیگر در تیم ملی نباشم.» تا چند ماه بعد هم او همچنان می‌گفت که تصمیمی برای بازگشت به تیم ملی ندارد.
برخلاف معروف، محمدرضا داورزنی رییس فدراسیون والیبال در همان زمان دلیل کناره‌گیری این بازیکن را به صراحت بیان کرد. داورزنی در روز ۱۹ تیر ۹۰ و چند روز پس از خداحافظی معروف، گفت: «گاهی اوقات نفرات به دلایلی قادر نیستند کنار هم کار کنند. سعید معروف هم فکر می‌کند نمی‌تواند نفر دوم تیم ملی باشد. تاکید داشت که فدراسیون به ماندنش اصرار نکند چون فکر می‌کند در کنار امیر حسینی بازدهی بالایی ندارد. این مشکل هم مربوط به امسال نیست.»

معروف از انتخابی المپیک ۲۰۱۲ به تیم ملی برگشت.

ولاسکو در سال اول، حسینی را به معروف ترجیح داد و با او قهرمانی آسیا ۲۰۱۱ را فتح کرد و در جام جهانی هم نخستین پیروزی‌های تاریخ ایران مقابل صربستان، آرژانتین و لهستان را به دست آورد. اما در سال ۲۰۱۲ و زمانی که قرار بود تیم ملی به رقابت‌های انتخابی المپیک برود، حسینی دیگر به تیم ملی دعوت نشد و معروف به جای خود بازگشت.
حتی یک سال بعد و زمانی که علیرضا نادی کاپیتان آن زمان تیم ملی، وارد فهرست سیاه ولاسکو شد، معروف با رای‌گیری از بازیکنان، کاپیتان جدید تیم ملی هم شد.
در این سال‌ها معروف کاپیتان و مهره بدون جایگزین تیم ملی و به عقیده بسیاری از متخصصین، یکی از بهترین پاسورهای جهان شده است. اما بعید نیست که حضور یک مربی بزرگ دیگر، جایگاه او را دوباره به خطر بیاندازد.
همین چند روز پیش بود که فدراسیون والیبال به صورت رسمی از قرارداد با ولادیمیر آلکنو خبر داد. آلکنو یک مربی پرافتخار در رده ملی و باشگاهی و یکی از بزرگ‌ترین مربیان حال حاضر والیبال جهان است.
آلکنو شناخت خوبی از بازیکنان ایرانی دارد و حتی در برنامه‌های خود، یک فهرست اولیه ۲۴ نفره نیز برای دعوت از بازیکنان به تیم ملی ارائه کرده است. اما او بیش از همه، سعید معروف را می‌شناسد. در نیم‌فصل ۱۵-۲۰۱۴ معروف از شهرداری ارومیه جدا شد و به زنیت کازان پیوست تا زیر نظر آلکنو کار کند. اگرچه معروف با کش و قوس فراوانی به این تیم رفت تا پاسور اصلی تیم شود، آلکنو چندان به او توجه نشان نمی‌داد.
معروف در چند هفته اول بیشتر فرصت بازی داشت اما کم کم ایگور کوبزار جای او را گرفت. کوبزار در آن زمان بسیار جوان بود اما حتی در فینال لیگ قهرمانان اروپا هم او پاسور اصلی زنیت شد. حالا کوبزار پاسور اصلی تیم ملی روسیه است و درخشش امروزش، حاضر اعتمادی است که آلکنو چند سال پیش به او کرد.

معروف در فصل ۱۵-۲۰۱۴ زیر نظر آلکنو کار کرد اما فرصت زیادی برای بازی پیدا نکرد

اما مشکل معروف از نظر آلکنو چه بود؟ معروف بارها با جای خالی‌های خود برای تماشاگران والیبال دلبری کرده است و بسیاری از تماشاگران عادی، به این کار او علاقه دارند. اما آلکنو این کار را برای او ممنوع کرده بود. او شاید می‌خواست با این کار سرعت بازی را بیشتر کند ولی بازیکنان زنیت به چنین چیزی عادت نداشتند.
از سوی دیگر نقطه ضعف بزرگ معروف در والیبال مدرن جهان، کوتاهی قد است. معروف ۱۸۹ سانتی‌متر است که از نظر آلکنو در دفاع روی تور، نقطه ضعف محسوب می‌شود. آلکنو که حتی یک سیستم دفاعی خاص خود را هم برای والیبال طراحی کرده است، مثل هر مربی دیگری به داشتن پاسوری با قد بلند علاقه دارد زیرا این کار قدرت دفاعی تیم را به مراتب بالاتر می‌برد.
در فهرست ۲۴ نفره‌ای که آلکنو به فدراسیون ارائه کرده است نام جواد کریمی با ۲۰۲ و علی رمضانی با ۲۰۰ سانتی‌متر قد در پست پاسور وجود دارد. البته این ۲ بازیکن مهارت و تجربه معروف در پاس دادن را ندارند ولی با قامتی به مراتب بلندتر از کاپیتان تیم ملی، شاید از نظر آلکنو مهره‌های قابل اتکا در دفاع روی تور باشند.

جواد کریمی پاسور دوم تیم ملی ایران این روزها در اروپا به میدان می‌رود

از سوی دیگر از آخرین مسابقه‌ای که معروف در آن حضور داشته، نزدیک به ۱۱ ماه می‌گذرد. این بازیکن پارسال به تیم بایک موتور چین پیوست اما لیگ این کشور ابتدا به خاطر برگزاری رقابت‌های انتخابی المپیک و سپس همه‌گیری ویروس کرونا به تعویق افتاد و زمانی هم که مسابقات آغاز شد، بازیکنان خارجی اجازه شرکت در رقابت‌ها را نیافتند. آخرین بازی معروف، فینال مسابقات انتخابی المپیک در دی ۹۸ بود و از آن زمان او در آمریکا به صورت اختصاصی تمرین می‌کند. مشخص نیست بازیکنی که برای این مدت طولانی دور از میدان بوده، چقدر می‌تواند آمادگی خود را حفظ کند. در مقابل، جواد کریمی که پاسور دوم تیم ملی است، به لیگ بلژیک رفته و روزهای خوبی را با تیم گرین‌یارد مازیک نیز سپری می‌کند.
وقتی ست اول بازی ایران و روسیه در جام جهانی ۲۰۱۵ تمام شد، معروف تصمیم داور در امتیاز پایانی اعتراض داشت. آلکنو که سرمربی روسیه بود، در حرکتی غیرمنتظره، به سوی نیمکت ایران آمد و با حالتی که چندان دوستانه به نظر نمی‌رسید، با معروف حرف زد. این اتفاق در پایان همان فصل همکاری ۶ ماهه این ۲ نفر در زنیت کازان رخ داد. باید چند ماه دیگر و حضور رسمی آلکنو در ایران صبر کنیم تا به طور قطعی مشخص شود که نظر او درباره کاپیتان تیم ملی ایران چیست.

شاید برای دومین بار در ۱۴ سال گذشته، جایگاه معروف در تیم ملی متزلزل شود.