سورج یاسایی در ابتدا به ایسنا گفت: سه سال پیش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طرحی را مبنی بر ادغام انجمن‌های هنری مطرح کرد که البته به علت موضع‌گیری‌هایی که در راستای این طرح صورت گرفت، ظاهرا این طرح در آن زمان لغو شد. ولی اکنون دو ماهی است که طرحی عجولانه برای ثبت انجمن‌ها با عنوان و به شکل موسسات فرهنگی هنری مطرح شده است. در این طرح آمده است که باید با برگزاری انتخابات، رئیس و هیات مدیره انجمن‌ها از بین هنرمندان هر استان انتخاب شوند.
یاسایی ادامه داد: این ساختار جدید شاید در نگاه اول ساختاری دموکراتیک به نظر برسد که قرار است امور موسیقی هر منطقه به اهالی موسیقی همان جا سپرده شود اما ابتدایی‌ترین اصل در یک تشکلِ مبتنی بر رأی و انتخابات، مشخص بودن دقیق شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان است که متاسفانه در این مورد، اساساً چنین شرایطی تبیین نشده است.
او یادآور شد: سال ۱۳۹۸ انجمن موسیقی ایران با هدف شناخت دقیق و تعیین سطح اعضای جامعه بزرگ موسیقی کشور اقدام به طراحی و رونمایی از سامانه‌ای به نام «بامک» (بانک اطلاعات موسیقی کشور) کرد. قرار بود تمام کسانی که در حوزه موسیقی کشور فعالیت می‌کنند، بتوانند داخل سامانه ثبت نام کرده و رزومه خود را به ثبت برسانند. این سامانه دارای یک بخش حرفه‌ای بود که قسمتی از آن توسط انجمن موسیقی استان‌ها راستی آزمایی می‌شد و قسمتی دیگر توسط انجمن مرکزی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
بدین صورت مشخص می‌شد در هر استان چه تعداد هنرمند و در چه سطحی فعالیت دارند. قرار بود پس از شکل گیری سامانه، انتخابات انجمن‌ها به صورت الکترونیکی از بین اعضایی که در بامک تأیید شده بودند، برگزار شود؛ اما همراهی نکردن مدیران به دلایل نامعلوم، این طرح را که مراحل عضوگیری هم در آن در بسیاری از استان ها انجام گرفته بود، ناتمام گذاشت. طرحی که اکنون وزارت فرهنگ و ارشاد مطرح کرده، عملی نیست؛ زیرا اگر قرار است که رئیس و اعضای هیات مدیره هر موسسه فرهنگی از بین هنرمندان استان‌ها انتخاب شود، چه کسی قرار است به چه صورتی صلاحیت این افراد را تأیید کند؟
یاسایی بیان کرد که بی‌شک نتیجه این سیاست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تضعیف ساختار رسمی انجمن‌های هنری و محدودسازی آنها است که در نهایت لطمه آن متوجه موسیقی نواحی و ردیف‌دستگاهی خواهد بود.
او ادامه داد: در سال‌های اخیر اگر در استانی کنسرت موسیقی نواحی اجرا می‌شود، با حمایت انجمن‌های موسیقی بوده است؛ این درحالی است که انجمن ها بودجه خاصی از دولت دریافت نمی‌کنند؛ به عنوان مثال انجمن موسیقی استان کرمان که ۱۳ دوره جشنواره موسیقی نواحی را در این استان برگزار کرده است، در سه سال گذشته تنها ۱۰ میلیون تومان از مرکز دریافت کرده است، با این حال به عنوان یک انجمن رسمی توانسته است با خیلی از هنرمندان بزرگ برای حضور در کارگاه‌های تخصصی و آموزشی رایزنی کند. با تمام این موارد نمی‌دانم که بر اساس چه سیاست‌هایی قصد جمع کردن انجمن‌های موسیقی را دارند!
مسئول انجمن موسیقی استان کرمان تصریح کرد: گفته می‌شود که قصد دارند با ادغام انجمن‌های موسیقی به سمت خصوصی سازی بروند، درحالی که همه می‌دانیم که موسیقی ردیف دستگاهی و نواحی به حمایت دولت نیاز دارد. اگر قرار باشد انجمن موسیقی استان به یک موسسه فرهنگی هنری تبدیل شود، مجبور خواهد بود برای درآمدزایی به سمت برگزاری کنسرت‌های پاپ برود و عملاً دیگر حمایت از موسیقی نواحی و ردیف‌دستگاهی که در ساختار فعلی، اولین و مهمترین وظیفه انجمن‌هاست، محلی از اعراب نخواهد داشت. در سه دهه گذشته مجموعه‌ای از بهترین و ارزشمندترین آثار مکتوب و صوتی در حوزه موسیقی نواحی و موسیقی ردیف، دستگاهی توسط انجمن موسیقی ایران انتشار یافت. چنین تلاشی نام و برند انجمن موسیقی را به عنوان یکی از درخشان‌ترین تشکل‌های موسیقایی کشور مطرح کرد، بی شک برای تداوم حرکت درخشان انجمن در سال‌های گذشته لازم است تا سیاست‌ها و نقشه راه انجمن، توسط گروهی از متخصصین بازتعریف شود، اما متاسفانه ظاهراً در این مورد نیز مانند موارد دیگر، مدیران بدنبال تاسیس ساختاری جدید هستند. در سال گذشته و پیش از شیوع بیماری کووید ۱۹، جدای از جشنواره موسیقی نواحی، ۱۳ شب کنسرت موسیقی نواحی به کمک انجمن‌های موسیقی در کرمان و شهرهای دیگر کشور برگزار کردیم؛ کنسرتهایی که هیچ موسسه خصوصی با نگاه هزینه و فایده به سراغشان نمی‌رود.

برای کمک به هنرمندان موسیقی نواحی چه کرده‌اید؟
در ادامه گفت‌وگو این مسئله را مطرح کردیم که بسیاری از هنرمندان نواحی با شیوع کرونا با مشکلات معیشتی زیادی رو به رو شده‌اند. برای کمک به این افراد چه کارهایی می توان انجام داد؟ پاسخ داد: در یک سال گذشته به عنوان انجمن استان کرمان تلاش کرده‌ایم در مواردی که نیاز جدی وجود دارد، به سرعت عمل کنیم. تهیه بسته‌های کمک‌معیشتی و چند مرحله توزیع آنها در سال جاری از همین موارد بود. موارد خاص و بسیار فوری هم اتفاق می‌افتد؛ به عنوان مثال در استان خراسان یک مورد خاصی بود که انجمن موسیقی ایران با همه توان ورود کرد. اما در کل، انجمن موسیقی مهمترین وظیفه خود را تلاش برای کمک به جامعه موسیقی در عین حفظ کرامت اعضا می داند. با این نگاه در انجمن کرمان جشنواره اینستاگرامی تعریف و تلاش کردیم تا بودجه‌ای برای جشنواره تأمین و بتوانیم به بهانه حضور هنرمندان در جشنواره هدیه‌ای به آنها تقدیم کنیم.

چرا جشنواره موسیقی نواحی را به نام کرمان زده‌اند؟
در بخش پایانی، این مساله را با یاسایی مطرح کردیم که گفته می‌شود کرمان جشنواره موسیقی نواحی را مصادره کرده است. تا چه حد به این امر قائل است؟ چرا جشنواره به صورت گردشی در هر دوره در یک استان برگزار نمی‌شود؟ بیان کرد: جشنواره به بودجه سنگینی نیاز دارد، در جشنواره‌ای که امسال برگزار شد، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ بخشی از بودجه جشنواره را پرداخت نکرد و کلیه بودجه را خود استان کرمان تأمین کرد. سال گذشته نیز ۷۰ درصد از بودجه جشنواره را استان کرمان پرداخت کرد. از طرفی این مسئله همانند این است که بگوییم چرا جشنواره فیلم کن، در کن برگزار می‌شود. در واقع جشنواره موسیقی نواحی کرمان به یک برند تبدیل شده است و برخی آن را به عنوان جشنواره موسیقی کرمان می‌شناسند.
او ادامه داد: بیش از ۲۰ سال پیش اولین دوره جشنواره که در کرمان شکل گرفت، هیچ استانی مسئولیت برگزاری آن را به عهده نمی‌گرفت. در نهایت آقای درویشی به استان کرمان آمدند و با استاندار صحبت کردند و کرمان پذیرفت که این جشنواره را با شرایط مد نظر آقای درویشی برگزار کند. چند سالی جشنواره تعطیل شد تا اینکه قرار شد به عنوان بخشی از جشنواره فجر برگزار شود. مدتی بعد کرمان پیشنهاد برگزاری دوباره آن را داد و وزارت ارشاد یک تفاهم نامه در این راستا با کرمان امضا کرد. این جشنواره در کرمان جا افتاده است و خیلی از هنرمندان هر دوره از فروردین پیگیر برگزاری آن هستند. این جشنواره و سرنوشتش به تلاش جمع کثیری از هنرمندانِ نجیب نواحی کشور گره خورده است. بی شک برای من به عنوان کوچکترین عضو جامعه موسیقی آنچه اهمیت دارد، موسیقی است. امیدوارم سرنوشت جشنواره‌های هنری مانند آنچه بر انجمن ها می رود، دچار تصمیمات شتابزده و مقطعی نشود.
انتهای پیام