جاوید قربان‌اوغلو – تحلیلگر مسائل بین‌الملل
کیوسک خبر – اخیــرا طرحی با عنوان «ممنوعیت مذاکره مسئولان و مقامات جمهوری اسلامی با مقامات آمریکا» اعلام وصول شده و در دستور کار مجلس قرار گرفته که براساس آن هرگونه مذاکره مسئولان و مقامات ج.ا.ا با مقامات آمریکایی بدون اجازه و تصویب محلس ممنوع می‌شود. اما هدف از این طرح که در مجلس جریان دارد، بعید است که دولت فعلی و مذاکره با آمریکا باشد. دولت دوازدهم عملا تمام شده و ۱۲ مرداد کار را تحول خواهد داد و هرگونه مذاکره‌ای هم بخواهد انجام شود با توجه به برنامه‌ریزی‌های اولیه که برای یک مذاکره نیاز است و تعداد جلسات مذاکره، عملا هدف از این طرح نمی‌تواند دولت روحانی و محمدجواد ظریف و سیدعباس عراقچی باشد. درحقیقت این طرح در قالب یک چالش و درگیری‌های درون اصولگرایان است وخوشبینانه‌ترین حالت این است که جناح‌های تشکیل‌دهنده اصولگرایان با هم در رویکردهای سیاست خارجی و به‌خصوص در رابطه با مسئله آمریکا به یک دیدگاه واحدی نرسیدند و اتفاق نظر ندارند و نمی‌توانند با همدیگر درباره آن حداقل‌ها تفاهم کنند. البته پیش‌بینی کار زیاد سختی نیست و مطالعه سرمقاله‌های روزنامه کیهان که به نمایندگی از یک بخش از جناح اصولگرایی است یا دیدگاه‌های برخی مانند علی لاریجانی که قبلا در مجلس نمایندگی می‌کرد یا افراد دیگر که خواهان تعدیل در تندروی‌های سیاست خارجی هستند را کنار هم که بگذاریم، درمی‌یابیم که با هم همخوانی و همپوشانی ندارد، بنابراین بیشتر ناظر بر یکسری اختلافات درونی آنهاست. اگر بخواهیم یک گام فراتر برویم و دولت آینده را درنظر بگیریم که دولت آقای رئیسی است، این سوال مطرح می‌شود که آیا می‌خواهند دست و پای دولت سیزدهم را ببندند؟ چون مخاطب آنها دولت است و دولت روحانی هم که رو به پایان است و دولت بعدی هم دولت آقای رئیسی با وزیرخارجه‌ای است که انتخاب خواهد کرد و نمی‌دانیم چه کسی خواهد بود. آیا دارند فرار به جلو می‌کنند که دست و پای دولت بعدی را برای یکسری اقدامات که می‌تواند برای عبور از این گردنه‌ها و بحران‌هایی که با آن روبه‌رو هستیم، انجام دهد، ‌ببندند.ولی خطرناک‌تر از این، پیامی است که به طرف‌های دیگر می‌دهد. پیامی که اثرات سوء و مخربی بیشتر از اثرات سوء و مخرب داخل کشور دارد. چون آنها این پیام را درمی‌بایند که هرگونه راهکار تعامل با ایران دارد توسط بالاترین نهاد قانونگزاری مسدود می‌شود. عین همان کاری که درباره مسئله هسته‌ای کردند و دست و پای دولت را بستند. به نظر می‌رسد که دریافتی پیام در خارج کشور بسیار مخرب‌تر از داخل است چون در داخل می‌توان با یکسری رایزنی‌ها نزد مقامات بالاتر، مجوزهای لازم را گرفت ولی در آنطرف قضیه، حل مسئله بعد از اینکه به یکسری دیدگاه‌ها رسید و اقداماتی بر اساس آن دیدگاه‌ها انجام شد، خیلی سخت‌تر می‌شود و باز هم مثل همیشه متضرر اصلی خود ایران و مردمی هستندکه زیر شدیدترین فشارهای تحت تحریم‌ها قرار دارند.