غلامرضا انصاری – فعال سیاسی اصلاح‌طلب
کیوسک خبر – در کشــور ما پــایــگاه و اتکای نظام به مــردم است و اساسا جمهوریت به عنــوان یک رکن نظام، کشــور و قانــون اساسی مشخــص شده است. در زمان جنگ سرد که شرایطی دو قطبی ایجاد شــده بود، وابستگی به یکی از قدرت‌ها تضمین ماندگاری بــود و در دوران تک‌قطبی شدن جهان، وابستگی صرفا به آمریــکا می‌توانست برای حاکمان ایجاد بقا کند و امروز نیز قدرت‌ها ســه قطبی شده است، اما تنها گزینه‌ای که می‌تواند ماندگاری را بــرای یک نظام سیاسی به وجود آورد، مردم آن کشور است. افغانستان برای ما یــک نمونه زنده است که آمریکا با تمام زر، زور و تزویر خود ورود پیدا کرد و ۲۰ سال به دنبال آن بود که افغانستان را به یک کشور «دموکراتیک» تبدیل کند. مشاهده شد که پس از تمام این سال‌ها دولت دست‌نشانده بدون پایگاه مردمی چنان رفتار کرد که سبب عقب‌گرد و ارتجاع سیاه طالبانی در سرنوشت مردم افغانستان شد که حتی به عنوان خطری برای جهان اسلام شناخته می‌شود. در گذشته نیز تنها عامل فروپاشی شوروی سابق نبود پایگاه مردمی برای نظام سیاسی مستقر در اتحاد جماهیر شوروی در میان آن مردم بود. از سوی دیگر در دوران پیروزی انقلاب با توجه به ارتباط تنگانگ و حساب‌شده رهبری انقلاب با مردم با دست خالی، در مقابل پیشرفته‌ترین سلاح‌های نظامی و رژیم وابسته به غرب، مشت برابر گلوله پیروز شد. دوران دفاع مقدس نیز همین پایگاه مردمی باعث شد به‌رغم نبود امکانات، آموزش، با وجود ارتش منهدم شده و گروه‌های مردمی سازمان‌نیافته، دفاع مقدس را پیش رود. امروز اگر کشورها و نظام‌ها به این پایگاه و قدرت مردم خود متکی نباشد، مجبور به وابستگی به یکی از سه قدرت موجود آمریکا، چین یا روسیه خواهند بود. در دوران جنگ سرد و فضای دو قطبی، در نتیجه روحیه انقلابی‌گری مستتر در بخش قابل توجهی از مردم، وابستگی به یکی از ابرقدرت‌ها می‌توانست مانع از دستیابی یا زورگویی قدرت مقابل شود. اما امروز دنیا بر اساس مفاهمه و گفت‌وگو است و رقابت این قدرت‌ها بیش از آنکه نظامی باشد اقتصادی و تکنولوژیک است. حتی با وجود رقابت می‌توان مشاهده کرد که آمریکاییان بیشترین سرمایه‌گذاری را در چین دارند و چین بیشترین نگاه اقتصادی خود را معطوف به آمریکا کرده است. در همین موضوع کرونا نیز این دو کشور به‌رغم اختلافات میانشان در تولید این ویروس دست داشته‌اند و در تولید داروها و واکسن‌های مربوط نیز مجددا شاهد همکاری متقابل علمی میان آن‌ها هستیم. امروز رقابت میان سه ابرقدرت جهانی بیش از ایجاد تزاحم، در جهت همکاری متقابل برای سود بردن از دیگر کشورهاست. بنابراین دل بستن وابستگی به این قدرت‌ها باعث ایجاد چالش و سواستفاده آن‌‎ها خواهد بود. در این شرایط جدید که عصر گفت‌وگو است چند عامل را باید مورد توجه داشته باشم؛ نخست وابستگی، ایمان و التزام به پایگاه مردمی و تامین منافع عمومی و دیگری استفاده از ابزار بسیار مثبت و پیش‌برنده گفت‌وگو در ارتباطات بین‌المللی با حفط استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و با تمرکز بر منافع ملی و عزت و سربلندی مردم کشور. امیواریم در این راستا شرایطی در کشور ایجاد شود که مجددا امید و همراهی مردم با دولت و نظام سیاسی مستقر ایجاد شود تا شرایط مطلوبی برای آینده سیاسی کشور رقم بخورد.