محمدرضا خباز – نماینده ادوار مجلس
کیوسک خبر – اقتصاد ایـران یک اقتصاد رانتی و تورمی و بلکه همراه با رکود است. بنابراین بیماری اقتصاد ما یک بیماری مزمن و حاد است و برای نجات از این بیماری یک تیم اقتصادی متخصص متبحر شجاع لازم است که نه‌تنها تخصص و تجربه داشته باشند، بلکه شجاعت تصمیم‌گیری هم داشته باشند و این بیمار مزمن را به اتاق عمل برای جراحی ببرند. به شرط اینکه بیمار خونریزی کمتری داشته باشد هرچند که جراحی بدون خونریزی امکان‌پذیر نیست. درد کمتری را تحمل کند، هزینه مالی کمتری را بپردازد و دوران نقاهت و بیماری او هم به حداقل برسد. همان‌طور که اگر ما بیماری داشته باشیم این انتظارات را از پزشک متخصصمان داریم، همین انتظار از تیم متخصص متبحر اقتصادی دولت نیز هست. اگر بخواهند با خونریزی فراوان جراحی کنند، ممکن است دیگر بیمار از اتاق عمل برنگردد. اگر بخواهند هزینه سنگین مالی را برعهده بیمار بگذارند، طبیعتا توان پرداختش را ندارد و اگر دوران نقاهت و بیماری او طولانی شود، ممکن است به نحو دیگری خسارات غیرقابل جبرانی بر او تحمیل شود. لذا هنر تیم اقتصای دولت در این شرایط استثنایی که هم از نظر سختی و هم از نظر خوبی در آن قرار دارد، مهم است. از بُعد سختی شرایط ناجور است چون مردم در رنج هستند اما از بُعد مثبت، دولت هر کاری می‌کند، منتقدینش که از جناح خودشان هستند، لب فرو بسته و اعتراضی نمی‌کنند. یک هماهنگی بین قوا به‌وجود آمده و حتی نهادهای انتسابی هم دارند حمایت می‌کنند. فرصت استثنایی که مشابه آن فقط برای دولت‌های نهم و دهم برای مدتی وجود داشت. به یاد داریم که در چهار سال اول دولت نهم این شرایط وجود داشت و بعد کم‌کم این فرصت از دولت دهم گرفته شد. لذا این فرصت بسیار مغتنم و سرمایه بسیار بزرگی است که دولت باید از این فرصت استفاده کند. امیرالمومنین(ع) می‌فرماید که «فرصت مانند ابر بهاری است که از روی سر آدم زود می‌گذرد.» ابر بهاری زودگذر است و فرد تشنه باید ظرف‌های خود را برای آب باران آماده کند. بنابراین شرط از اینجا شروع می‌شود که دولت چنین شجاعتی داشته باشد که این بیمار را با همان شرایط گفته شده به اتاق عمل ببرد و جراحی کند. در این‌صورت باید قدردانی فوق‌العاده‌ای از دولت داشته باشیم ولی در چشم دید این دولت و تیم اقتصادی چنین تبحر و تخصص و شجاعتی را نمی‌بینم. اگر اینها نباشد و مثل گذشته باری به هر جهت سپری شود و بیمار به اتاق عمل نرود، یقینا از بین می‌رود. یعنی آنقدر بیماری او حاد و مزمن است که نابود خواهد شد. بنابراین دولت سر دوراهی است یا نابودی تدریجی اقتصاد ایران و یا جراحی متحبرانهِ متخصصانهِ شجاعانه که مرد میدان می‌خواهد. درحقیقت به‌زعم تحلیل کارشناسان امر با وجود تحریم‌ها و اختلاس‌ها و بی‌نظمی‌های اقتصادی، حل مشکل ممکن نیست. یعنی هر کاری هم که بخواهید بکنید اگر دولت نتواند تحریم‌ها را بردارد و جلوی اختلاس‌ها را بگیرد که متاسفانه آن هم مزمن شده، به نظر می‌رسد در این امر مهم و سرنوشت‌ساز و تاریخی ناکام خواهد بود ولی ما چون در این کشور زندگی می‌کنیم و وطن، مادر دوم هرکس است به وطن و مردم‌مان علاقه‌مندیم و دوست داریم که دولت موفق شود و اصلا آرزوی ناکامی دولت را نداریم یعنی هیچ انسان عاقلی نباید آرزویی داشته باشد چون دودش به چشم همه خواهد رفت از جمله همان کسی که چنین آرزوهای بی‌حساب و غیرموجهی دارد. بنابراین امروز که سیل بنیان‌کن خانمان‌سوز غیرقابل تحمل تورم روزبه‌روز دارد افزایش پیدا می‌کند، اقتصاد کشور را به گوشه رینگ می‌برد. به فکر چاره باشیم؛ رکورد تورم در دولت آقای هاشمی شکسته شد که حدود ۵۰ درصد تورم داشت. در دولت آقای خاتمی پایین آمد و مجددا در دولت آقای احمدی‌نژاد به ۴۴ درصد رسید و در دولت آقای روحانی همچنان بالا بود ولی رکورد ۵۰ درصد را نشکست اما متاسفانه امروز رکورد تورم ۵۸ درصد در دولت آقای رئیسی شکسته شد که خیلی خطرناک است. سیل وقتی سرازیر شد، وارد همه خانه‌ها می‌شود ودیگر فقیر و غنی نمی‌شناسد بلکه ممکن است خانه اغنیا را سیل نتواند از بین ببرد ولی خانه طبقه متوسط و ضعیف جامعه از بین خواهد رفت. واقعیت این است که دولت بر سر این دوراهی قرار گرفته و یقینا باید یک تصمیم متحبرانهِ متخصصانهِ شجاعانه بگیرد و نام خودش را در تاریخ سرافراز این سرزمین سربلند کند.