اگر ناصر حجازی زنده بود امروز ۷۱ شمع روی کیک تولدش را فوت می‌کرد اما سال‌هاست دیگر جشن تولد اسطوره استقلال در بهشت زهرا (س) برگزار می‌شود. کیک می‌آورند و شمع روشن می‌کنند. کیکی به تلخی زهر و شمعی که به جای روشنی‌بخش بودن حسرت و اشک می‌آورد.
ماجرای دروازه‌بانی ناصر حجازی داستان جالبی دارد، او در ابتدا بسکتبال بازی می‌کرد و علاقه چندانی به فوتبال نداشت.
حجازی برای تماشای مسابقات آموزشگاه‌های تهران رفته بود، دوستانش وارد زمین شدند اما دروازه‌بان این تیم مصدوم شد و مربی تیم رو کرد به پسر بچه‌ای که قدش از همه بلندتر بود و تبحر خاصی در بسکتبال داشت و از او خواست تا درون دروازه قرار بگیرد!

حجازی در نهایت با اصرار آقا معلم درون دروازه قرار گرفت و در میان حیرت همگان نمایشی خیره کننده را از خود به اجرا گذاشت. این اتفاق باعث شد تا او از این پس به جای بسکتبال رو به فوتبال آورد.
چند ماه بعد ناصر حجازی به تیم نادر رفت، این تیم در دسته دوم تهران حضور داشت و جوان آن روزها وظیفه حراست از دروازه این تیم را بر عهده گرفت. خیلی زود استعداد و درخشش این دروزاه‌بان باعث شد تا به تیم ملی جوانان انتخاب شود.
آوازه ناصر حجازی دیگر در فوتبال پیچید و همه دوست داشتند با جوان با استعداد و خوش تیپ‌ ملی‌پوش قرارداد امضا کنند و در نهایت استقلال بود که گوی سبقت را از رقبا ربود و پیراهن آبی را بر تن حجازی کرد.
سال ۱۳۴۸ برای حجازی اتفاق بزرگی را به همراه داشت، تیم ملی برای انجام بازی دوستانه به شوروی رفت و آنقدر درخشید که رایکوف مجبور شد عزیز اصلی دروزاه‌بان اصلی تیم ملی را کنار بگذارد و ناصر ۲۰ ساله را انتخاب کند.
حجازی با استقلال افتخارات زیادی را به دست آورد، با این تیم قهرمان آسیا و جام تخت جمشید شد و یکی از همان بازیکنانی است که برای اولین بار جام جهانی را تجربه کرد.
پیش از اینکه تیم ملی به جام جهانی برود او تصمیم عجیب و جنجالی گرفت، وقتی فدراسیون پاداش‌های صعود به جام جهانی را پرداخت نکرد پای پلکان هواپیما گفت تا پاداش‌ها را ندهید من سوار هواپیما نمی‌شوم! حرف حجازی به کرسی نشست و پاداش‌ها را با چمدان به فرودگاه بردند تا او راضی به سفر شود.
حجازی در سال ۱۳۵۶ به شهباز رفت و یک سال و نیم بازی برای این تیم را تجربه کرد و در سال ۱۳۵۸ به استقلال بازگشت.
آخرین بازی حجازی در تیم ملی به شهریور ماه سال ۵۹ بر می‌گردد، او در بازی با کویت درون دروازه قرار گرفت و بعد با قانون عجیب غریب «۲۷ ساله‌ها حق حضور در تیم ملی را ندارند» دیگر درون دروازه ایران قرار نگرفت.
ناصر حجازی در سال ۱۳۶۵ فوتبال را در ۳۶ سالگی کنار گذاشت.
حجازی به تیم فوتبال محمدان بنگلادش رفت و بعد از مدت کوتاهی سنگربانی، تبدیل به سرمربی موفق این تیم شد. تیم تحت مربیگری او، محمدان بنگلادش در سال ۱۳۶۷، پیروزی بر تیم مقتدر پرسپولیس تهران را تجربه کرد.

حجازی مربی بسیاری از تیم‌های فوتبال از قبیل بانک تجارت، شهرداری کرمان، ماشین سازی تبریز، ذوب آهن و سپاهان اصفهان، نساجی مازندران، استقلال تهران، استقلال رشت و استقلال اهواز بوده است.
در سال ۱۳۷۸ کنفدراسیون فوتبال آسیا وی را به عنوان دومین دروازه‌بان برتر قرن بیستمِ این قاره انتخاب کرد.
در زمان مربیگری تیم استقلال تهران، ناصر حجازی توانست با این تیم به فینال جام باشگاه‌های آسیا راه یابد و به نایب قهرمانی برسد.
ناصر حجازی مدت‌ها درگیر بیماری سرطان ریه بود و سرانجام بعد از ۱۸ ماه کلنجار رفتن با سرطان، بیماری او را از پا درآورد. روز دوم خردادماه ۱۳۹۰ اسطوره استقلال به خواب ابدی فرو رفت.