عباس آرگون؛ عضو اتاق بازرگانی ایران
کیوسک خبر ـ پیش‌بینی پذیری نرخ ارز نسبت به ثبات آن اهمیت بیشتری دارد، نرخ ارز باید متناسب با تورم تغییر کند و قابل پیش بینی باشد تا تولیدکنندگان متضرر نشوند و بتوانند با همتای خارجی خود رقابت کنند. برای موضوع ارز در کشور بیش از مفهوم ثبات، موضوع پیش بینی پذیری مطرح است به این صورت که تثبیت نرخ ارز به معنای تغییر آن در یک محدوده و دامنه مشخص است که باید میزان تغییر با نرخ تورم هماهنگ باشد. در وهله نخست بهتر است تورم را کنترل کنیم یا آن را پایین بیاوریم و سپس با تورم تعدیل شده نرخ ارز را هم تثبیت کنیم. پیش‌بینی پذیری نرخ ارز به تجار و تولیدکننده اجازه برنامه ریزی می‌دهد؛ به عنوان مثال فردی قصد واردکردن کالایی را به داخل کشور دارد، اگر در این شرایط نرخ ارز قابل پیش‌بینی نباشد و نوسان داشته باشد، کالایی را که فرضا ۱۰۰ واحد خریداری کرده به ۹۰ واحد خواهد فروخت، در این شرایط واردکننده متضرر خواهد شد، اما زمانی که نرخ ارز پیش‌بینی پذیر باشد واردکننده می‌تواند برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشد. واردکننده یا صادرکننده روی نوسان نرخ ارز سود نمی‌کند بلکه از تجارت منفعت کسب خواهد کرد، بنابراین بهتر است نرخ ارز قابل پیش‌بینی باشد، زمانی که واردکننده بتواند نرخ ارز را پیش بینی کند، می تواند هزینه مورد نیاز برای واردات کالا را نیز تخمین بزند؛ بنابراین با برنامه‌ریزی دقیق از تجارت سود به دست می‌آورد. اگر نرخ ارز پیش بینی پذیر نباشد افراد باید به صورت تصادفی اقدام به واردات یا صادرات کالا کنند. زمانی که نرخ ارز و اقتصاد پیش بینی پذیر نیست ریسک سرمایه گذاری و تجارت افزایش پیدا می‌کند. حاشیه سود تجارت دارای تعریف مشخصی است و نمی‌توان به منفعتی که حاصل از نوسان است سود گفت، چون آن منفعت حاصل ریسکی است که تجار پذیرفتند.