یادداشت از: احمدرضا مسعودی

صرف بهبود روابط ایران با کشورهای منطقه یا عضوت ایران در پیمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی شروع یک فرآیند اثرگذار بر اقتصاد است،وقتی ما عضو هر پیمان می‌شویم، مثل این است که تلاش کردیم و ما را به یک مسابقه بین‌المللی راه دادند. همین‌که به ما اجازه دادند که در این مسابقه بین‌المللی وارد شویم و این می‌تواند یک گام رو به جلو قلمداد شود. عضویت ایران در بریکس نشان می‌دهد که بخشی از اعضای هیئت دولت، تیم وزارت امور خارجه و اعضای دیگر که وظیفه بهبود روابط روابط ایران را با سایر کشورها و پیمان‌های بین‌المللی بر عهده دارند، تلاش کردند که کشور وارد این پیمان شود. بریکس هم یک ظرفیت برجسته و ویژه دارد و کشورهای مهمی مانند روسیه، چین و هند عضو آن هستند که جزو کشورهای مهم اقتصاد جهانی هستند. کشورهای دیگری که به تازگی عضو بریکس شدند هم کشورهای در حال توسعه هستند.تا این مرحله، یک اقدام مثبت رخ داده است؛ اما ازین پس به برنامه نیاز داریم،در مرحله بعدی کشور به همت و آمادگی نیاز دارد که در این مسابقات بدرخشد و اگر ما آمادگی مناسبی ایجاد نکنیم و برنامه خوبی نداشته باشیم ممکن است در این مسابقات شکست بخوردیم که می‌تواند باعث سرخوردگی هم شود. درواقع اگر برنامه نداشته باشیم و نتوانیم ظرفیت‌های تجارت خارجی را با کشورهای خارجی فعال کنیم، ممکن است در پایان متضرر هم شویم.