مهدی صالحی طاهری ـ خبرنگار
کیوسک خبر ـ در جهانی که پیشرفت و تکنولوژی با سرعتی شگفت‌انگیز در حال تغییر است، یکی از چالش‌های اجتماعی که باید به آن توجه ویژه داشت، پیرستیزی یا تبعیض علیه افراد مسن است. پیرستیزی به معنای برخورد ناعادلانه یا تبعیض‌آمیز نسبت به افراد مسن به دلیل سن آن‌هاست. این نوع تبعیض می‌تواند در اشکال مختلفی از جمله در محل کار، دسترسی به خدمات بهداشتی، و حتی در روابط اجتماعی ظاهر شود.
سالمندان نه تنها بخشی از جامعه هستند، بلکه بخشی از تاریخ و فرهنگ ما را نیز شکل می‌دهند. آن‌ها تجربیات و دانش‌های ارزشمندی دارند که می‌تواند برای نسل‌های جوان‌تر الهام‌بخش و آموزنده باشد. احترام به سالمندان نشان‌دهنده احترامی است که به تاریخ و فرهنگی که از آن برخاسته‌ایم، می‌گذاریم.
پیرستیزی نه تنها بر روحیه و روان سالمندان تأثیر منفی دارد، بلکه می‌تواند سلامت جسمانی آن‌ها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. احساس انزوا، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس از جمله پیامدهای رایج پیرستیزی است. همچنین، این نوع تبعیض می‌تواند دسترسی سالمندان به خدمات بهداشتی مناسب را محدود کند که به نوبه خود باعث تشدید مشکلات جسمانی آن‌ها می‌شود.
برای مقابله با پیرستیزی، باید از تغییرات فرهنگی و آموزشی شروع کنیم. یکی از اولین گام‌ها این است که نگرش‌های منفی نسبت به پیری و افراد مسن را تغییر دهیم. آموزش و آگاهی‌بخشی در این زمینه می‌تواند به شکستن استریوتیپ‌های منفی کمک کند. همچنین، باید در محیط‌های کاری و اجتماعی سیاست‌هایی را پیاده‌سازی کنیم که به برابری و عدم تبعیض بر اساس سن تأکید دارند.
خانواده‌ها و جوامع محلی نقش مهمی در حمایت از سالمندان دارند. ایجاد فضاهایی که سالمندان در آن‌ها احساس راحتی و ارزشمندی کنند، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک کند. همچنین، تعاملات بین نسلی می‌تواند به شکستن دیوارهای تبعیض کمک کند و نسل‌های مختلف را به هم نزدیک‌تر کند.
پیرستیزی یک مسئله جدی است که نیازمند توجه و اقدام فوری است. با ایجاد فرهنگ احترام به سالمندان و مبارزه با تبعیض سنی، می‌توانیم جامعه‌ای عادلانه‌تر و انسانی‌تر بسازیم. باید به یاد داشته باشیم که پیری بخشی از چرخه زندگی است و روزی همه ما به آن خواهیم رسید. بنابراین، احترام به سالمندان احترام به آینده خودمان است. پس بیایید با هم بگوییم: «پیرستیزی ممنوع!»