هنرهای شهری و آنچه عموم جامعه با آن روبه رو می‌شود از جمله موضوعات مهمی است که می‌تواند تاثیر بسزایی در بیان هنر در جامعه داشته باشد، اما چه کسانی اولویت‌های هنر شهری را مشخص می‌کنند؟

به گزارش کیوسک خبر به نقل از ایلنا، محسن سلیمانی (مدرس دانشگاه و عضو هیئت مدیره انجمن طراحان گرافیک) با اشاره به آنکه اولویت زندگی بسیاری از هنرمندان و افرادی که در این عرصه فعالیت می‌کنند، هنر است، گفت: بیان هنری در عصر حاضر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است ضمن آنکه تاثیر بسزایی در عموم جامعه نیز دارد. در بسیاری از موارد بیان هنری می‌تواند بر بسیاری از مشکلات و معضل‌های جامعه تاثیر بگذارد و به نوعی حلال آن باشد اما در این نقطه این سوال مطرح می‌شود که افرادی که مسئولیت این مهم را قبول می‌کنند تا با استفاده از هنر راهکارهایی برای حل مشکلات و معضل‌های جامعه بیندیشند تا چه اندازه با عرصه هنر آشنایی دارند و مسئولان تا چه اندازه با واژه‌های اولیه و مبانی هنر آشنا هستند؟ به صراحت می‌توانم بگویم بسیاری از این مسئولان که حتی در بالاترین سطح اجرایی مسئولیت در عرصه هنر قرار دارند حتی مبانی هنر را نمی‌شناسند  و نمی‌توانند با هنر و بسیاری از هنرمندان ارتباط گفتمانی برقرار کنند.

 او ادامه داد: به جرأت می‌توان گفت امروزه در جامعه ما و دنیای اطرافمان که با اتفاقات متعددی روبرو هستیم بسیاری از مسؤلانی فعالیت می‌کنند که نمی‌توانند با استفاده از بیان هنری با جامعه خود ارتباط برقرار کنند. بسیاری از افراد در جامعه فعال هستند که سعی دارند با استفاده از موقعیت‌های موجود به منصب‌های بالا دست یابند. البته هنرمندان و مسئولانی نیز هستند که دلسوزانه فعالیت دارند و در عرصه فرهنگ و هنر زحمت می‌کشند. در حوزه شهری نیز مسئولانی فعالیت دارند که سعی دارند تا با معرفی هرچه بیشتر مفاخر هنری و فرهنگی به جامعه، عموم جامعه را با این افراد آشنا سازند. 

 سلیمانی یادآور شد: در کنار فعالیت بسیاری از مسئولان شهری که تمام دغدغه آنها جابجا شدن از یک  منصب به منصب دیگر و انجام کارهایی است که جایگاه خود را محکم‌تر کنند، متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که بسیاری از مدیرانی که در پی حفظ  منصب‌شان هستند بارها به انجمن‌های متعدد رجوع می‌کنند و از آن‌ها می‌خواهند تا این انجمن‌ها شرایطی را احیا کنند که مسئولان بتوانند طرح‌ها و بسیاری از مسائل هنری را به آنها بسپارند اما در عمل چنین چیزی محقق نمی‌شود و مسئولان تنها  در پی جلب  نظر و توجه هستند و قصد دارند اینگونه وانمود کنند که با انجمن‌های هنری در ارتباط هستند. اما در نهایت بدون در نظر گرفتن ایده‌های هنرمندان و انجمن‌های تخصصی هنری، نظر و طرح مد نظر خود را پیاده می‌کنند. حتی وقتی در این خصوص به آنها نقد می‌کنیم صراحتاً به ما می‌گویند چنین طرح‌هایی مدنظر ما نیستند. اینگونه به نظر می‌رسد که اولویت هنر شهری چیزهای دیگری غیر از هنر و تخصص در این عرصه است. اینجاست که جای خالی تخصص هنری در عرصه هنر شهر احساس می‌شود.  نظارت و کیفیت کار و حضور هنرمندان عرصه‌های تخصصی در بسیاری از موارد رعایت نمی‌شود و تمام این موارد در حد شعار باقی می‌ماند. 

این استاد دانشگاه ادامه داد: البته چندی پیش رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر قولی را به هنرمندان تجسمی ‌دادند و درصدد تصویب طرحی هستند تا هنرمندان تجسمی بتوانند در منازل مسکونی، آتلیه و استودیوهای هنری خود را فعال نگاه دارند، همانند آنچه که ۱۵ سال پیش می‌توانستند چنین فعالیتی را در منازل خود داشته باشند و این مهم را مجدداً احیا کنند. امیدوار هستیم این طرح نیز به زودی تصویب شود. 

 او معتقد است: نمایندگان مجلس می‌توانند طرحی را تصویب کنند تا برای انتخاب مسئولان برای منصب‌های مختلف تخصص آنها و تحصیلات آکادمیک در حوزه تخصصی مسئولیتی که می‌پذیرند در نظر گرفته شود. حتا شورای شهر می‌تواند به این حوزه ورود کند و تخصص افراد و مسئولانی که در  منصب‌های مختلف به خصوص در عرصه فرهنگ و هنر معرفی می‌شوند را مورد بررسی قرار دهد. در حال حاضر بسیاری از جایگاه‌های مدیریتی بدون درنظر گرفتن تخصص واگذار شده‌اند. هرچند ممکن است بسیاری از این مدیران دارای مدارج بالای دانشگاهی باشد اما تحصیلات تخصصی آنها چیز دیگری است. داشتن تخصص در حوزه  مدیرانی که در عرصه هنر فعال هستند بسیار اهمیت دارد و تمام این موارد می‌تواند زمینه‌ساز برای توجه به اولویت‌های هنری در جامعه باشد.