به گزارش کیوسک خبر به نقل از ایسنا، مقامهای کابل گسترش یک کریدور اقتصادی ۶۲ میلیارد دلاری چین-پاکستان (CPEC) که در راستای ابتکار عمل موسوم به کمربند و جاده چین (BRI) است را در نظر دارند.
این پروژه که نخستین بار در سال ۲۰۱۳ توسط شی جینپینگ، رئیس جمهور چین به جریان افتاد و در سال ۲۰۱۷ در قانون اساسی چین نوشته شد، از سوی مقامهای پکن به عنوان یک صندوق توسعه زیرساخت جهانی با هدف مرتبط ساختن بهتر چین با ما بقی جهان تلقی شده است. چین در راستای این پروژه که هدفش تکمیل شدن تا سال ۲۰۴۹ است، وامهای هنگفتی را به کشورها به منظور حمایت از آنها برای ایجاد زیرساخت بهتر شامل ساختن بزرگراه‌ها، راه آهن‌ها و خطوط لوله انرژی جدید میان پاکستان، چین و افغانستان پیشنهاد داده است. یک پروژه در دست بحث ساختن یک جاده بزرگ میان افغانستان و شهر پیشاور در شمال غرب پاکستان است.
یک منبع خبری به دیلی بیست گفت: بین مقامهای کابل و پکن مذاکراتی بر سر ساخت اتوبان پیشاور-کابل در جریان است.
او ادامه داد: مرتبط کردن کابل با جاده به پیشاور به معنی پیوستن رسمی افغانستان به پروژه CPEC است.
چین دست کم در پنج سال گذشته در تلاش برای گسترش پروژه ابتکار عمل کمربند و جاده به افغانستان بوده است اما باتوجه به دخالت سنگین آمریکا در دولت افغانستان، کابل نسبت به تصویب هر گونه قرارداد نگران ناراضی بودن واشنگتن بوده است.
اما حالا که سربازان آمریکایی پایگاه هوایی بگرام را ترک کرده‌اند، قرار است از چین با آغوش باز استقبال شود.
یک منبع به دیلی بیست گفت: در سالهای گذشته تعامل مداومی میان دولت افغانستان و دولت چین وجود داشته اما این سبب مظنون شدن آمریکا به دولت اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان شد. غنی نیازمند یک همپیمان با قابلیت ارائه منابع، نفوذ و حمایت نظامی به دولتش است. چین با احتیاط زیاد به نزدیک کردن روابطش با بسیاری از رهبران سیاسی به منظور جلب حمایت سیاسی آنها از پروژه‌ها در افغانستان به صورت همزمان پرداخته است. دولت چین به سختی میتواند تصور کند که افغانستان از طریق ابتکار عمل کمربند و جاده در شبکه قرار نگیرد. مطمئنا سرمایه گذاری تزریق شده به اقتصادش باعث استخدام افراد زیادی شده و در غیبت فعالیتهای اقتصادی دیگر، مردم ممکن است از آن استقبال کنند. اما دورنمای سیاسی در افغانستان دچار اختلاف بوده و برخی رهبران قومی وجود خواهند داشت که با ابتکار کمربند و جاده مخالفت کنند نه این که آنها صرفا زیانها را ببینند بلکه به خاطر اینکه عوامل خارجی می خواهند آن را متوقف کنند.
ژائو لیجیان، سخنگوی وزارت خارجه چین ماه گذشته میلادی تایید کرد که کشورش مذاکراتی را با طرفهای ثالث از جمله افغانستان دارد.
چین امیداور است با استراتژی کمربند و جاده خود بتواند آسیا را به آفریقا و اروپا از طریق شبکه‌های زمینی و دریایی که ۶۰ کشور را در بر بگیرند متصل سازد.این استراتژی باعث تقویت نفوذ چین در سراسر جهان با ارزشی که ۴ تریلیون دلار برآورد شده، خواهد شد.
افغانستان می‌تواند به چین یک جای پای استراتژیک در منطقه از بابت تجارت داده و این که خود این کشور نیز به عنوان یک کانون مرکزی متصل کننده خاورمیانه، آسیای مرکزی و اروپا عمل کند.
مایکل کوگلمان، یک کارشناس امور جنوب آسیا به دیلی بیست گفت: خروج واشنگتن از افغانستان به پکن فرصتی راهبردی می دهد.
او بیان کرد: مطمئنا یک خلاء برای پر کردن وجود خواهد داشت اما ما نباید در ظرفیت چین برای پر کردن آن مبالغه کنیم. با از کنترل خارج شدن وضعیت امنیتی در افغانستان، چین باید بتواند کارهای خیلی زیادی برای عمیق تر ساختن جای پایش انجام دهد. این امر تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا چین می تواند با طالبانی که به نفوذش صرف نظر از حفظ کردن یا نکردن قدرت ادامه می‌دهد، به تفاهم برسد. اگر طالبان مشکلی با این که چین به ایجاد زیرساخت و پروژه های دیگر در افغانستان بسازد، نداشته باشد، پکن در جایگاه خیلی بهتری قرار خواهد داشت.
انتهای پیام