غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی – نماینده ادوار مجلس
کیوسک خبر -واقعیت این است که امروز بخش اعظمی از سرمایه اجتماعی به‌خاطر اینکه هرچه وعده شنیده به آن‌ها عمل نشده و سرخورده شده است. از طرفی به دولت فعلی نیز که روی کار آمده امیدواری زیادی وجود دارد، به دلیل اینکه احساس می‌شود که یک هماهنگی کلی حاکمیتی با این دولت بر قرار است. چنانکه دیدیم وزیر کشور فرمانده نیروی انتظامی شد و یکی از آرزوهای بزرگ حوزه وزارت کشور تحقق پیدا کرد. این نشان می‌دهد که یک وفاق و همدلی وجود دارد و همه با هم یکدست هستند. مثلا هرلایحه‌ای به مجلس برود ۲۰۰ رای می آورد و مجلسی‌ها سخت نمی‌گیرند. چنانکه مشاهده کردیم قاطبه سوال‌های دولت قبل را به دلیل اینکه مرتبط با دولت قبل بود، پس گرفتند و این بی‌سابقه است. در همه دولت‌ها چنین چیزی را مشاهده نمی‌کنید که مجلس چنین رویکردی داشته باشد. سوال از یک وزیر را همیشه می‌گفتند سوال از وزارتخانه است و سوال را نگه داشته و از وزیر بعدی می‌پرسیدند. این نشانه‌ها بیانگر آن است که یک وفاقی وجود دارد و اتفاقا مردم از این وفاق خوشحالند. چرا که دیگر دعوایی وجود ندارد و اراده ملی برای دعواها و اختلافات نمی‌رود. حال تنها اتفاقی که باید بیفتد اینکه دولت آقای رئیسی و هیچکدام از وزرا قول و فعلی ندهند که توانایی عمل به آن را ندارند. برخی از وزرا قول‌ها و وعده‌‌هایی در مجلس دادند که بسیار سنگین است و بعید است که بتوانند برخی از این برنامه‌ها را اجرا کنند. شرایط کشور مشخص است ولی تقاضا داریم آنچه گفتند را دنبال کنند و بدانند که مردم صد‌درصد مطالبه‌گر نیستند و اگر حتی ۳۰ تا ۴۰ درصد مسائل انجام شود بقیه را خود به نحوی توجیه می‌کنند. اما اینکه اصلا یک وعده‌ انجام نشود، خیلی بد است. امروز صحبت اینجاست حالا که کشور به یک آرامش سیاسی نسبی رسیده همه به دولت کمک کنند تا موفقیت حاصل کند و دل مردم به دست بیاید، چرا که دل مردم شکسته است. این نکته‌ای است که خیلی ناراحت کننده است و امید می‌رود که هر چه سریع‌تر این داستان سرمایه اجتماعی و بازگشت اعتماد عمومی جمع شود، مردم بازگردند، اعتماد کنند و اگر مطلبی از صداوسیما پخش می‌شود در آن تشکیک نکنند و حرف مسئولان را به تمسخر نگیرند. امروز برخلاف دولت‌های گذشته شرایط به گونه‌ای نیست که مطالبه مردم رویکردهای سیاسی باشد. مردم به قدری درگیر مسائل معیشتی، درآمدی و حتی گرسنگی هستند که حتی بعضا در خرید مایحتاج خود در مضیقه قرار دارند و در کف جامعه خیلی اوضاع خراب است. لذا تنها اقدامی که باید انجام شود سفره مردم است. دولت باید دولت رفاه شود و هیچ استرسی به مردم وارد نگردد. مردم باید به این نتیجه برسند که این دولت سفره‌شان را پر رنگ می‌کند.