جعفرزاده ایمن آبادی-عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس 

ما کشوری با اقتصاد ضعیف هستیم و باید بین سلامت و اقتصاد تعادل برقرار کنیم و به گونه‌ای در میان این دو حرکت کنیم که اقتصاد ما دچار فروپاشی نشود؛ یک زمانی شخصی مثل «ترامپ» می‌گوید با تعطیلی مخالف است که ۱ میلیارد دلار ضرر شخصی کرده و نشان می‌دهد به دنبال منافع شخصی خودش است، اما واقعا رئیس‌جمهور و دولت ایران به داستان‌ها و مسائل پساکرونا فکر می‌کنند.ما در پساکرونا نرخ بالای بیکاری داریم که در دنیا چیزی حدود ۱۰۰ میلیون بیکار وجود خواهد داشت، پیش‌بینی می‌شود حدود ۱ میلیون نفر آن‌ها در ایران باشند، ما در حال حاضر بین ۳ تا ۵ میلیون بیکار داریم، در نظر بگیرید اگر  یک میلیون بیکار، آن هم از جمعیت فعال کشور به آن اضافه شود، چه شرایطی به وجود می‌آید. در حال حاضر استان تهران و اصفهان به ترتیب نرخ بیکاری که در حال به وجود آمدن است را به ترتیب ۳۴ و ۴۰ هزار نفر اعلام کرده‌اند، بنابراین ما باید انصاف را رعایت کنیم و حرفی نزنیم که فقط خوشایند مردم و برخی گروه‌ها باشد، ما عقلای کشور هستیم و باید کشور را اداره کنیم.در شرایط عادی همه می‌توانند دولت باشند و کشور را اداره کنند و فلسفه وجودی دولت برای چنین روزهایی است،امروز نیاز است که دولت ورود پیدا کند، آستین بالا بزند و کارهای اساسی برای مردم انجام دهد؛ پیشنهاد من به دولت این است که از رفتارهای قطره چکانی پرهیز کند و بسته‌های حمایتی درست و حسابی به جامعه ارائه کند.مشکلی بزرگ کشور ما، نبود «تامین اجتماعی» است و این سازمانی هم که داریم سازمان «خدمات درمانی اجتماعی» است و نه تامین اجتماعی؛ اگر سازمان تامین اجتماعی داشتیم نیازی به کمیته امداد و بهزیستی نبود؛ سازمان تامین اجتماعی که ماده ۷ قانون هدفمند کردن یارانه‌ها نیز روی آن تاکید کرده است باید آنقدر قوی باشد که تمام افراد نیازمند را در زیر مجموعه خودش جمع کند.از همه مسائل دولت و مشکلات آن و میزان فروش نفت و مالیات آگاه هستیم،علیرغم همه این مسائل تاریخ هم دیگر تکرار نمی‌شود یک بار کرونا آمده و یک بار دولت باید تمام تلاشش را به کار بگیرد، ما انتظار همیشگی نداریم، وقتی ساختمان پلاسکو آتش گرفته بود یک بار نیاز شد که آتش‌نشانان به دل آتش بروند، همیشه که اینگونه نیست، همیشه از دور آتش را خاموش کرده یا از راه‌های دیگر برای مهار آن استفاده می‌کنند؛ اکنون هم اتفاق وحشتناکی در کشور افتاده است که از هر چه زلزله و سیل بالاتر بوده مستلزم این است که دولت به وسط میدان باید و به مردم بگوید هر چه که دارد را تا قِران آخر برای آنها خرج می‌کند تا از این مقطع بگذریم.دولت بگوید جان مردم به سلامت باشد، اقتصاد مردم درست شود و حداقل‌ها را برای آنها تامین می‌کند؛ مردم می‌گویند حداقل‌ها باشد، نگفته‌اند که به درب خانه هر فرد یک بوقلمون بفرستند.تعطیلی تمام و کمال کشور هم اشتباه و اصلا غیر ممکن است چراکه واحدهای تولیدی کالاهای اساسی مثل مرغداری‌ها، کشتارگاه‌ها و غیره را نمی‌توانیم به طور کامل تعطیل کنیم بلکه باید پرخطرها تعطیل می‌شدند که شدند.درباره مشکلات پساکرونا باید تصریح کرد  نرخ بالای بیکاری، تعدیل بنگاه‌های کوچک و بزرگ، گران شدن کالاها، رشد وحشتناک تورم در پی خواهد آمد و پسا کرونای وحشتناکی خواهیم داشت؛ تب اقتصاد بیمار ما بالا خواهد رفت و با یک تب شدید اقتصادی روبرو خواهیم شد و متاسفانه چشمم از این وزارت اقتصاد هم آب نمی‌خورد.علیرغم کنش خوب در این زمان اما هنوز روزگذر پیش می‌رویم،مثل این است که در جاده‌ای رانندگی کنیم که از ادامه مسیر بی‌خبر باشیم و ندانیم برای ما قرار است چه اتفاقی بیفتد؛ تا جایی که می‌دانم مطالعه‌ای  هم  در این زمینه صورت نمی‌گیرد.غالب بنگاه‌های اقتصادی ما کارگاه‌های زیر چهار نفر هستند و اگر بخواهند افزایش حقوق‌ها که یک کار احساسی است را انجام دهند از آن طرف بام می‌افتیم و افزایش بیکاری تشدید می‌شود.باید شیوع کرونا را مدل‌سازی کنیم و ببینیم این مساله بیشتر به صنعت کشور آسیب وارد کرده یا به گردشگری و کشاورزی؛ حوزه گردشگری ما نابود شده است.