به قلم: دکتر علیرضا مخبردزفولی
(بمناسبت آغاز رهبری امام خامنه ای)
در ۱۲ بهمن با دلی به عمق و وسعت دریا و دستانی پرمعجزه و توانا به وطن برگشت. هنوز دولت طاغوت، زمامدار امور بود؛ ولی در بهشت زهرا انگشت اشاره اش را به سمت دنیای استکبار نشانه رفت و بی هیچ تزلزلی گفت:«من تو دهن این دولت می زنم!»
یازده سال، کشتی انقلاب اسلامی را از میان هزاران طوفان سرکش و ویرانگر؛ (که هر کدامش برای چپه کردن عظیم ترین کشتی ها کافی بود) عبور داد. با ۵ میلیون استقبال کننده آمد؛ و با ۱۰ میلیون تشییع کننده با دلی آرام و قلبی مطمئن،چشم بر دنیایی که هرگز به آن دل نبسته بود؛ بست!
روز عجیبی بود. گویی زمین را از زیر پای مردم ایران کشیده بودند!
همه داشتند تلوتلو می خوردند!!؛که نامی در گوش ها و جان ها پیچید… سید علی خامنه ای!
روحانی باسواد، خوش چهره، روشنفکر، خوش پوش و جوان پسندی که محبوب حوزه و دانشگاه بود. مردی که در افطاری امام به مسؤلین، وقتی نوافل مستحبی می خواند،حضرت روح الله تمام قد ایستاده بود؛ تا او بیاید و کنارش بایستد و سپس با او بنشیند. بعدها معلوم شد؛که وقتی در عزل آیت الله منتظری(ره) از قائم مقامی رهبری، همه سران نظام سرگشته و مضطرب می گفتند:کسی جز منتظری نداریم!؛ امام به آن ها گفته بود: دارید؛همین سیدعلی آقای خامنه ای!
او از روز رحلت معمار کبیر و خبیر انقلاب امام خمینی بزرگ، سکاندار این کشتی شد؛ درست مثل امروزی!
«کارستان خامنه ای» در این دوره طولانی رهبری امت، چنان بوده است؛ که دشمنانش هم لب به تحسینش گشوده اند؛ و از او به «ابرقدرت جهان» تعبیر می کنند. او یک تنه با عبا و قبایی مشحون از مرحمت کبریا و عصایی موسایی، نیل خصومت ها و توطئه ها را یکی پس از دیگری شکافته و به سوی اعتلای اسلام و ایران شتافته و طومار استکبار جهانی با همه امکاناتش را بافته است. امروز روز آغاز رهبری سید علی آقای امام(ره) است. همو که خمینی، با اطمینان به وجود و حضور مبارکش با دلی آرام رفت.
آغاز ولایتت مبارک امید دل مستضعفان و آزادی خواهان جهان…