مالیات یک نوع هزینه اجتماعی است که آحاد یک ملت در راستای بهره مندی از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند تا توانایی جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود . در واقع پرداخت مالیات انتقال بخشی از درآمدهای جامعه ناشی از سود فعالیت‌های اقتصادی به دولت است چرا که دولت ابزار و امکانات دست یابی به درآمد و سودها را فراهم ساخته‌است.
بدین دلیل وبه جهت اثر بخشی و کارآمدی هرچه بیشتر نظام مالیاتی و همچنین به جهت ایجاد اعتماد متقابل، لازم است که مردم و نظام مالیاتی شناختی کافی از یکدیگر داشته باشند. با توجه به رسالت نظام مالیاتی در خصوص ارتقاء آگاهی و دانش مالیاتی آحاد جامعه درتبیین نقش و جایگاه مالیات و آثار پرداخت مالیات در زندگی فردی و اجتماعی آنان ، بهتر است آحاد مردم به خصوص مکلفین پرداخت مالیات نسبت به موارد و محل های هزینه کرد درآمدهای مالیاتی آگاهی و اطلاع کافی داشته باشند.
در خصوص نقش مالیات های پرداختی در گسترش فضاهای تفریحی عمومی،همچنان که در بالا بیان شد بخشی از درآمدهای مالیاتی صرف ایجاد و بهینه سازی امکانات ودر نتیجه گسترش رفاه عمومی که دولت در اختیار آحاد جامعه می گذارد می‌شود. بنابراین از مهمترین موارد هزینه کرد درآمدهای مالیاتی می توان به هزینه هایی اشاره نمود که توسط دولت جهت پروژه ها و زیر ساخت های رفاهی و تفریحی صرف می شود.
برای اینکه نقش ملموس تری از نحوه مصرف مالیات بیان شود می توان به بخش هایی از مالیات بر ارزش افزوده اشاره کرد که برای هزینه سلامت و کمک به شهرداری ها پرداخت می شود، به طوری که از میزان ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده ۱ درصد آن به سلامت و درمان و ۳ درصد به شهرداری ها اختصاص داده می شود .میزان ۳ درصدی که به شهرداری ها داده می شود، در مصارفی از جمله تجهیز و نوسازی حمل و نقل عمومی، ایجاد ، بهسازی و گسترش فضاههای تفریحی عمومی، ترمیم خیابانها و معابرشهری و غیره مورد استفاده قرار می گیرد .همچنین مالیات رکن اصلی در بودجه عمومی هر کشور است که به عنوان مهمترین وسیله در تخصیص منابع، درجه معقولی از ثبات قیمتها، توازن حسابهای بین المللی و بالاخره توزیع عقلایی و صحیح درآمدها میان طبقات و گروهها و بخشهای مختلف اقتصادی جامعه، بهره گرفته می شود.به این ترتیب مالیات به عنوان عامل اصلی در چرخه اقتصادی کشور نقش خود را ایفا می کند و در واقع ابزاری برای تحرک تولید و برنامه های توسعه، توزیع عادلانه امکانات عمرانی و رفاهی و جلوگیری از انحصار و غیر رقابتی شدن بازار در تخصیص بهینه منابع است.