نصرت الله تاجیک-کارشناس مسائل بین الملل

ابتدا گفته شد که الکاظمی به عربستان می رود و این باعث تجزیه و تحلیل های شد که می گفت این سفر بیشتر یک سفر میانجی گرایانه است در حالی که این تحلیل درست نیست زیرا عراق الان ظرفیتی برای میانجی گری ندارد.ما و عربستان نیاز به میانجی گری نداریم ظرفیت مذاکره وجود دارد، آنچه نیست اراده سعودی ها است، چرا که سعودی ها قبلا تصور می کردند می توانند مسائل یمن را سر و سامان دهند و دست پر وارد مذاکره شوند اما این استراتژی نادرست باعث شد سعودی ها نتوانند مسائل و مشکلات خود را حل کنند.ایران بارها اراده خود را نشان داده و یا مذاکرات نسبتا محرمانه حتی با واسطه هایی مانند نخست وزیر قبلی عراق و یا عمان و کویت انجام شده اما همه این ها به نتیجه نرسیده چون سیاست های آن ها اشتباه بوده است.سفر الکاظمی نه براساس میانجی گرایانه بلکه برای ایجاد توازن راس مثلثی که در عراق صاحب نفوذ هستند یعنی آمریکا، ایران و عربستان انجام می شود البته میزان و نوع تاثیرات متفاوت است. عراق در هر صورت صحنه تعامل سه قدرت مهم است، دو قدرت ایران و عربستان همسایه هستند و آمریکا نیز قدرت فرا منطقه ای است و به دلیل دخالت های خودش بعد از صدام برای خود جایگاهی قائل شده است و ما این جایگاه را خلاف امنیت ملی تلقی می کنیم و آن را سازنده نمی دانیم بلکه تخریبی است.معتقد هستیم که حضور آمریکا در عراق برای کنترل رفتار ایران و فشار امنیتی به سیاست خارجی ما است و با این حضور موافق نیستیم زیرا این مساله باعث اشکالاتی در صحنه داخلی عراق می شود.عربستان همسایه عراق است و دارای تاثیرات هم سرزمینی هم سیاسی است از جهت این که در عراق سرمایه گذاری انجام می دهد و تصور می کند ما به دلیل نفوذ در عراق در امور کشورهای عرب دخالت می کنیم که این تلقی عربستان است، از سوی دیگر حضور آمریکا برای ما خوشایند نیست  و فکر می کنیم در صدد فشار به سیاست خارجی ما است لذا باعث می شود این سه راس دایم در تنش در داخل عراق باشند.الکاظمی تلاشش این است که این راس را در توازن نگه دارد،  زیرا عراق دارای مشکلات ساختاری است هم از جهت اقتصادی و زیرساختی و هم سیاست و حکومت که آمریکایی ها بعد از سقوط صدام صحنه عراق را از جهت جغرافیایی و سیاسی تقسیم بندی کردند و از نظر سیاسی مناصب میان شیعه، سنی و کردها تقسیم شد بنابراین این مشکلات ساختاری به همراه فساد و… باعث شده مردم عراق بعد از چند سال از جنگ و حتی پس از داعش دارای مشکلات زیادی از نظر زیرساخت های عمرانی، سیاسی و اجتماعی باشند.با همه این شرایط ما باید به سمت الگوی همکاری های اقتصادی برویم و تلاش کنیم که در بازار عراق سهمی را به خود اختصاص دهیم که برای هر دو کشور سود آوری داشته باشد، همچنین به مسولین عراق کمک کنیم تا ثبات و امنیت را برگردانند و بتوانند به رشد و توسعه سریع تر دست یابند.الکاظمی شخصیتی امنیتی در عراق است نه سیاسی،وی در عین حال معتقد است پرونده های امنیتی را تبدیل به پرونده همکاری های اقتصادی کند از این طریق می خواهد هم حساسیت نیروهای خارجی یعنی آمریکا و عربستان را کاهش دهد و هم ایران را پشت سر خود نگه دارد.در واقع عراق عمق استراتژیک ما است از نظر سیاسی، تاریخی،  مردمی و…جنبه های زیادی وجود دارد که می توانیم در سطوح مختلف همکاری های وسیعی داشته باشیم. منحصر کردن به حلقه نظامی و امنیتی ضرورت یک مقطعی بود اما اکنون عراق دروازه شرقی کشورهای عربی به سوی ما است  و ما باید همکاری های اقتصادی را ارتقا دهیم.