فرزین سوادکوهی

همچنان که پیش از این گفته شده تلاش برای قبولاندن این که صنعت پالایش نفت کشور به رغم همه محدودیت ها،انحصارهای خارج از بدنه مدیریت،سو مدیریت های گاه و بیگاه،تحریم ها،خودتحریمی ها،نوسانات نرخ ارز،بی برنامگی در حوزه توسعه کلی کشور  و دخالت های بیجای افراد و جریانات سیاسی، بهترین نمره را در مجموعه صنعت نفت کشور گرفته،بیهوده است.

بار کج منتقدان به سلامت به سر منزل مقصود رسیده است و بهره برداری های سیاسی فراوان آن از مدت ها پیش آغاز شده.منتقدان در این کشاکش و شانتاژ بی رحمانه تا توانسته اند گرده وزارت نفت را شلاق کش کرده اند و نظر بخشی از مردم کوچه و بازار را هم برای تخریب وزارت نفت به سوی خود کشیده اند.واقعیتی تلخ که گاهی حتی پذیرشش برای اهل فن که دستی بر آتش دارند و می دانند قصه از کجا آب می خورد  بسیار درد آور و مشکل است.این منتقدان نه از چپند و نه از راست.آنها به دنبال منافع مقطعی خود می گردند.

این موضوع که برخی فکر می کنند دفاع های ضعیف وزیر نفت توسط خود او درمجلس و یا دفاع های ضعیف تر دیگران  از او در این جا و آنجا موجب این شده که وی نتواند دل  منتقدین ویا مجلسی ها را بدست بیاورد کاملا بی وجه است.داستان داستان بهره برداری سیاسی گروه های رقیب است که در آشفته بازار سیاست ورزی،می زنند و می خورند و اصلا هم برایشان مهم نیست این وسط چه کسی تاوان بی اخلاقی های آنها را می دهد و ابدا اهمیتی ندارد که منافع ملی در این میانه فدا می شود.

ساده انگاری محض است اگر خیال کنیم مثلا روابط عمومی ها سهل انگاری کرده اند و وزیر نفت را در مجلس  و در پیش منتقدان تنها رها کرده اند  و دست او را خالی گذاشته اند. بهانه گیران در همه دولت ها صدای گلایه هایشان بلند است.نمونه تا دلتان بخواهد فراوان است.

همه دنیا می دانند که الان در ایران  برای اضافه کردن فرآورده ای به نام ال پی جی به سبد سوخت خودروها باید حداقل ۲ هزار جایگاه عرضه در کشور تأسیس شود که هزینه تمام‌شده آن با توجه به مباحث ایمنی و هزینه‌بر بودن ذخیره‌سازی ال‌پی‌جی از جایگاه سوخت بنزین، بیشتر است. حالا روابط عمومی ها مثلا چه جادویی کنند و چه متنی به دست وزیر بدهند که او بتواند منتقدان رسانه ای و بزرگترهایشان  را قانع کند که در این زمینه اشتباه می کنند؟  اصلا پذیرشی در کار نیست.

یعنی منکران -حتی آنها که نه فقط  فرق دوغ از دوشاب بلکه تفاوت  نفت از آب  را نمی دانند- خبر ندارند که برای ساخت ۲ هزار جایگاه ال پی جی باید بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کرد؟ پس این چه صیغه ای است که می خواهند طرح سی ان جی را زیر سایه ال پی جی قرار دهند؟

قانع کردن آن که  نان پالایش و پخش را می خورد و همزمان زیرآب سازمان خود را با مصاحبه و یک کلاغ و چهل کلاغ کردن نزد رسانه ها و مجلس و منتقدان  می زند، آب در هاون کوبیدن است.

کدام نماینده مجلس است که نداند توسعه طرح پالایشی سیراف سال هاست در اختیار وزارت نفت نیست و اصلا قرار هم نبوده که باشد و مجموعه رویکردهای سیاسی کشور در ارتباط با کشورهای سرمایه گذار و همچنین عدم تامین امنیت سرمایه گذاری داخلی به دلیل تحریم و غیر تحریم است که این طرح را  در تعلیق نگه داشته ؟

اگر طرح پالایشی سیراف با ظرفیت حدود ۴۰۰ هزار بشکه به مرحله نهایی می‌رسید،کل اهداف برنامه ششم توسعه در رساندن ظرفیت پالایشی کشور به ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه محقق می‌شد، اما نشد و همه ما هم خوب می دانیم چرا نشد.

سرمایه گذار بیکار نیست که یک کلاه گشاد سر خود بگذارد و  در کشوری که تصمیم نرخ ارزش را در کوچه پسکوچه های  خیابان ارباب جمشید و سبزه میدان می گیرند و دستورات صبح به صبح ابلاغ شده از دارودسته ایرانی/اماراتی  را اجرایی می کنند، خود را با شاخ گاو جنگ بیاندازد.او نیک می داند نمی توان در چنین ناهار بازاری که در قلب تهران برقرار است از بوی سیر و پیاز دهان  آبگوشت خوران نفع برنده، خلاصی یافت و  کار پالایشی بزرگ کرد.

کدام منتقد وارد سیاسی است که نداند دعوا راه انداختن بر سر این که قرارگاه خاتم الانبیا  پالایشگاه ستاره خلیج فارس را به این تولید رساند یا پالایش و پخش،یک جنگ نخ نمای طیفی و نحله ای گروه های رقیب سیاسی است؟مهندس و کارگر هر دو نهاد در بندرعباس در کنار هم دارند کار می کنند و حتی با هم سر یک سفره می نشینند و ما در این جا توی سر وکله خود می زنیم!

کیست که خبر نداشته باشد در طرح توسعه صنعت سی ان جی، ماجرای دوگانه سوزی اصلا نباید ربطی به وزارت نفت داشته باشد و کاری است که باید صنعت خودرو سازی کشور پیگیر آن باشد نه آن که وظیفه تکلیفی اش  تامین  وتوزیع فرآورده است ؟

آخر اصلا وزارت نفت چه کاره است که برود التماس خود روساز را بکند که موتور و تجهیزات خودروی تولیدی خود را به سوی دوگانه سوزی و گاز سوزی بکشاند تا بلکه چرخ تولید فرآورده و پالایشگاه بچرخد و ملت بتوانند در یک هوای تمیز تر نفس بکشند؟ این موضوع از آغاز هم یک طنز و شوخی پیچیده در لفافه تعارف و تکلف بود که متاسفانه خود وزارت نفت هم به آن تن داد.

راه‌اندازی و بهره‌برداری از واحدهای ارتقای کیفیت فرآورده‌های نفتی توسط پالایشی ها، ظرفیت تولید بنزین را از۵۶میلیون لیتر به ۱۱۵ میلیون لیتر  رساند و تولید  گازوئیل  هم از ۹۴ میلیون لیتر به ۱۲۵ میلیون لیتر در روز رسید و بنزین یورو ۴ در حجمی معادل ۹۱ میلیون لیتر راهی بازار شد  و گازوییل یورو هم ۵۴ میلیون لیتری شد،  و در نهایت ایران توانست نه تنها واردات بنزین را به صفر برساند بلکه صادر کننده بنزین هم بشود و در این کار رکورد زنی هم داشته باشد، باز در روز روشن این توفیق را به حساب تسلط کرونا و کاهش مصرف داخل گذاشتند و هرکه را رسید به صلابه کشیدند که تو در وزارت نفت پالایشگاه سازی نکردی.

بی آنکه قصد تطهیر وزارت نفت در میان باشد، یک نگاه ظاهری به آمار و ارقام ارائه شده نشان می دهد تا همین سه سال پیش ظرفیت پالایشی ایران نزدیک به ۱ میلیون و ۷۰۰هزار بشکه بود که تا به امسال به ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه رسیده است. یعنی باید باور کنیم که گفته هزار باره رشد ۳۵ درصدی تولید از صدقه سری پالایشگاه ستاره خلیج فارس لبخند رضایت بر لب منتقد می آورد؟ منتقد جماعت چه کار دارد که در پالایشگاه تبریز و اصفهان و شازند و تهران چه اتفافاتی بر سر ازدیاد تولید سوخت کیفی افتاد ؟ حاشا و کلا !

بهتر است خودمان را دور نزنیم.همه ما می دانیم اگر تیم های جدید سیاسی روی کار بیایند- که دیر یا زود می آیند-سکان این صنعت را در دست خواهند گرفت.ما تنها کاری که می توانیم بکنیم این است که به یاد ناشی های احنمالی نفتی جدید بیاوریم از این صنعت  با تکیه بر عقل و دانش و مشارکت و تکنولوژی،  می توان پول خوبی در آورد که به زخم زندگی مردم  زده شود و شکاف های خالی را پر کند.

اگر قرار باشد کار به دست کاردان نباشد شب و روزی آشفته در پیش خواهیم داشت.گروه هایی که در این سال ها موفقیت های فوق العاده کسب کرده اند  را نباید فراموش کرد. از وجود ذیجود آنها در این قحط الرجال باید نهایت استفاده را برد و به خط و خیال سیاسی آنها هم کاری نداشت.بهترین کار این است که بگذاریم کارشان را بکنند.

روزگار خودی و ناخودی کردن گذشته است.اقتصاد کشور و منافع ملی در خطر است.گلوگاه های حساس اقتصادی را نباید فدای سمت و سوهای شبه سیاسی کرد.به گفته بزرگان نظام و در راس آن مقام معظم رهبری، اتحاد نیروهای داخلی در مقطع فعلی از هرزمان دیگری ضروری تر است.از این طاعون در صنعت پالایش باید گریخت.مغاک عقب افتادگی همچنان با دهان باز در انتظار بلعیدن ماست.

• منبع خبر : ایدوا