به گزارش ایرنا، شنبه پیش رو یکی از مهمترین و شاید مهم‌ترین شنبه تاریخ باشگاه پرسپولیس باشد. روزی که ممکن است در آن و حوالی ساعت هجده آن، آرزوی دیرینه هواداران این تیم محقق شود و قهرمانی آسیا به دست بیاید. اتفاقی که در سال ۲۰۱۸ با حضور برانکو ایوانکوویچ رخ نداد و سرخپوشان در گام آخر به تیم کاشیما آنتلرز ژاپن باختند.
کسی تصور نمی‌کرد اینقدر زود و پس از ۲ سال، آن هم با اتفاقاتی که رخ داد و کوچ چند تن از ستاره‌ها بازهم بار دیگر پرسپولیس در موضع قبلی قرار بگیرد و در آستانه لمس جام آسیایی بایستد اما این اتفاق به وقوع پیوست. پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی به فینال لیگ قهرمانان رسید و ۲۹ آذرماه می‌تواند روزی باشد که آنها به وصال محبوب گریزپای همیشگی‌شان برسند. 
در ادامه این مطلب به صورت ویژه و اختصاصی از یحیی گل‌محمدی حرف خواهیم زد. بازیکن سابق و مربی فعلیِ همیشه ساکت و جدی‌ای که کارهای فوق‌العاده بزرگی در این سال‌ها انجام داده اما هیچ‌وقت آن‌گونه که باید ستایش نشده است. شاید بتوان عنوان مصطلح “underrated” را به گل‌محمدی نسبت داد. کسی که به اندازه توانایی‌اش و موفقیت‌هایش مورد پردازش قرار نگرفت. حالا یحیی در آستانه ممکن کردن یک غیرممکن قرار دارد و در ادامه از زبان نزدیک‌ترین دوستش یا به قول فوتبالی‌ها برادر ناتنی‌اش، توصیف خواهد شد. وجه دیگری از شماره چهار سابق بر ملا می‌شود. وجهی که رگه‌هایی از گل‌محمدیِ بیرونی را در دل خود دارد. رضا ترابیان، پیشکسوت جذاب فوتبال کشورمان چیزهایی درباره یحیی بر زبان آورده که شاید خیلی‌ها آن را تا به حال نشنیده باشند و حالا در آستانه مهمترین روز زندگی‌ِ ورزشی گل‌محمدی، بهترین زمان برای رونمایی کردن از آن است.

کسی عصبانیت یحیی را ندیده است
حدود ۳۰ سال است که با یحیی دوست، هم‌خانه و رفیق خانوادگی هستم و به نوعی مثل برادر همدیگر می‌مانیم. به همین خاطر خصوصیات اخلاقی یحیی را به خوبی می‌شناسم. بیرون از فوتبال یحیی خیلی آرام‌تر، مهربان تر و باوقارتر است. او بیرون از زمین شخصیتش دوچندان قوی‌تر است. در درون فوتبال مسائلی پیش می‌آید که ممکن است عصبانی شود و به خاطر چیزهایی چون اشتباهات داوری از کوره دربرود اما در زندگی بیرون از فوتبال تقریبا می‌توان گفت کسی عصبانیت یحیی را ندیده و معروف است به خونسرد بودن و آرام بودن. یحیی عاشق خانواده‌اش است. او خیلی خَیِّر است و الگوی فوق‌العاده‌ای برای جوان‌ها به حساب می‌آید.
یحیی این شب‌ها نمی‌خوابد و وزن کم می‌کند
اگر انشاالله این قهرمانی به دست بیاید، طلسم بزرگی شکسته می‌شود و می‌تواند فتح بابی باشد برای قهرمانی دیگر تیم‌ها در این میادین و مسابقات. یحیی آدمی است که همه فکر می کنند بسیار آرام است و استرس ندارد یا اصلا بازی‌های حساس به این سبک را خیلی راحت می‌گذراند اما اصلا این‌طور نیست. یحیی در این‌گونه موقعیت‌ها همه چیز را داخل خودش می‌ریزد و معمولا شب‌ها کم می‌خوابد یا اصلا نمی‌خوابد. خیلی اوقات استرس اذیتش می‌کند. در سال‌های گذشته هرگاه تحت فشار قرار می‌گرفت، دچار کاهش وزن می‌شد و مدت استراحتش هم کم می‌شد اما با این وجود بازهم چیزی را بروز نمی‌داد. این شخصیت یحیی است و به اطرافیانش چیزهای منفی را انتقال نمی‌دهد. در جریان مسابقات لیگ قهرمانان آسیا می‌دانم که یحیی در قطر و در آن ۲۴، ۲۵ روز شب‌ها تقریبا ۲ یا سه ساعت می‌خوابید. مدام در حال کار کردن با دستیاران بود و تیم‌های رقیب را آنالیز می‌کردند. سپس چند روز به شمال آمد تا پیش من استراحت کند. متوجه شدم که چقدر در آن روزها تحت فشار بوده است. خیلی روزهای سختی را قطر پشت سر گذاشت.

جفت‌شِش؛ هدیه ویژه خدا به یحیی
در واتس‌اَپ باهم در ارتباط هستیم. یحیی آن‌قدر باهوش است که نکته فنی ما را نیاز ندارد. فقط سعی می کنم به او روحیه بدهم و انرژی مثبت برایش می‌فرستم. شاید بتوان گفت شوخی و شاید هم نتوان به آن گفت شوخی، اما یحیی همیشه یک جفت‌شش داخل جیبش دارد که خدا همیشه به او هدیه می‌دهد و هرجایی نیاز باشد از آن استفاده می‌کند. در بازی‌هایی که باهم انجام می‌دهیم همیشه این مورد پابرجا بوده است. امیدوارم این خوش‌شانسی در بازی فینال هم همراهش باشد.
بعد از قهرمانی، در شمال با یحیی سور می‌دهیم
امیدوارم این بازی را بچه‌ها و یحیی با پشتکار و غیرتی که در بازی‌های قبلی خرج کردند، پشت سر بگذارند و قهرمانی را به دست بیاورند. یحیی خیلی دست و دل باز و پول خرج کن است. در همه این سال‌ها که او را می‌شناختم دنبال جمع کردن پول یا اضافه کردن عدد نبوده است. پولی که در دوران بازیگری و مربیگری به دست آورده هم به اطرافیانش خیلی یاری رسانده و هم به خواهر، برادر و مادرش کمک کرده است. او به دنبال جمع کردن مال و منال نیست. با این حال هنوز از او سور ندیدم اما این قول را گرفتم که  یک جشن در کنار خانواده‌اش در شمال بگیریم.

یحیی یک پکیج کامل است و فقط، کت و شلوار نمی‌پوشد
خیلی این مساله را شنیدم که می‌گویند موفقیت‌هایش را مدیون دستیارانش است. ابتدا باید این را بگویم که این نکته نشان از هوش و درایت یحیی است که دستیارهایی را انتخاب می‌کند که بتوانند به او کمک کنند. مجتبی حسینی از دوستان نزدیک من است و باهم هم‌باشگاهی و هم‌بازی بودیم و روزی ۲ سه بار راجع به مسائل مختلف صحبت می‌کنیم. مجتبی خیلی علاقه‌مند است و خیلی هم کار می‌کند. همکاری آن ۲ نفر خیلی خوب بود. من همیشه می‌گفتم شما ۲ نفر خیلی «مَچ» هستید. یحیی کاراکتر و اسم خوبی داشت و مجتبی هم علاقمند به کارهای فنی بود. بعد از آن ساکت الهامی انتخاب شد. او هم خیلی از لحاظ فنی قوی است. نفر بعدی حمید مطهری است و در زمان جوانی باهم خیلی بازی کردیم و حالا هم از نزدیک با او آشنایی دارم. او هم همیشه یک آدم علاقمند بوده و از زمانی که پیش مجید جلالی کار می‌کرد این مساله مشخص بود. شخصیت خیلی خوبی دارد و کمک بسیار خوبی برای یحیی بوده است. حالا اگر همه این‌ها را کنار بگذاریم؛ می‌توانم بگویم با گذشت زمان مشخص شد یحیی تنها یک مربی صرف نیست که کنار زمین بیاید و کت و شلوار بپوشد و بقیه کارها را دستیارانش انجام بدهند. او فوق‌العاده باهوش است و کاریزمای قوی دارد و فوتبال را می‌فهمد و تجربه بالایی را در این سال‌ها به دست آورده است. یحیی یک پکیج کامل است که آدم می‌تواند روی او حساب کند. یحیی توانسته تیم بزرگی چون پرسپولیس را قهرمان لیگ کند؛ در غرب آسیا بدرخشد و تیم‌های بزرگی را حذف کند و حالا با دست خالی به فینال رسیده است. کمک‌ها موثر هستند ولی خود یحیی هم کامل و پخته شده است.
اگر کنار یحیی بودم…
من دچار پارگی رباط شدم و خیلی زود فوتبال را کنار گذاشتم و خیلی زودتر از یحیی و بچه‌های دیگر این اتفاق افتاد. کلاس‌های مربیگری را خیلی زود شروع کردم و جزو همان ۲۴ نفری بودم که در زمان ریاست محمد دادکان تشکیل شد و تا کلاس A آسیا رفتم. خیلی دوست داشتم در فوتبال باشم و حدود ۱۹ سال حرفه‌ای کار کردم. می توانستم کنار یحیی باشم و زوج خوبی را کنار هم تشکیل دهیم و کمکِ خوبی برای او باشم اما در دوران حرفه‌ای خیلی متعهد بودم و حرفه‌ای زندگی کردم؛ چه وقتی ایران بودم و چه زمانی که بلژیک رفتم، نحوه زندگی‌ام کاملا حرفه‌ای بود. در این سال‌ها خیلی تحت فشار بودم و دور از خانواده. از طرفی در اردوهای تیم ملی خیلی حقم ضایع شد و اذیت شدم.
وقتی فوتبالم تمام شد تصمیم گرفتم که دیگر برنگردم و کسب‌وکار و زندگی شخصی‌ام را داشته باشم. ناراضی هم نیستم. داستان بازیگری با مربیگری کاملا متفاوت است. وقتی بازی می‌کنی باید بهترین‌ِخودت را بگذاری و بیرون بیایی. اما مربیگری فرق دارد. باید با ۲۴، ۲۵ بازیکن با سلایق و خصوصیات مختلف و مدیریت و هواداران و … طرف باشی و جوابگوی همه باشی. در توانم نبود که باقی زندگی‌ام را در چنین داستانی بگذرانم و به همین دلیل کناره‌گیری کردم. اگر حالا کنار یحیی بودم هر کمکی از دستم برمی‌آمد، انجام می‌دادم. وقتی در بطن مسابقات و بازیکنان باشید می‌توانستم فنی کمک حالش باشم. از لحاظ روحی هم می‌توانستم کنارش حضور موثری داشته باشم. الان هم شرایط تیم بسیار خاص و متفاوت است نسبت به  آنچه ۲ ماه پیش بود. تیم چند بازیکن خوبش را از دست داده و ۲ بازیکن هم محروم هستند. من اگر کنار یحیی بودم احتمالا پیشنهاد می دادم که مقابل تیم‌های کره‌ای و ژاپنی که سرعتی هستند و سطح‌شان از غرب آسیا بالاتر است، بسته بازی کنیم و موقعیت ندهیم و در ضد حملات از موقعیت‌ها بهره ببریم و با برنامه ضربه بزنیم. اگر هم کار به پنالتی کشیده شود قطعا همه چیز ۵۰-۵۰ خواهد بود و می‌تواند راه حل خوبی برای پیروزی باشد.

اولسان روی کاغذ برنده بازی فینال است اما…
قرار نیست معجزه رخ بدهد. یحیی داشته‌هایش همین‌هایی است که می‌بینید. وقتی لیگ تعطیل شد و بازیکنانی چون علی علیپور و مهدی ترابی جدا شدند، خیلی برای تیم شانس قائل نبودم که بتواند روی برنامه این بازی‌ها را ببرد و با بازیکنان جوان و تازه‌وارد به فینال برسد ولی این اتفاق به لطف یحیی و غیرت بچه‌ها رخ داد. همه سورپرایز شدند و کار بسیار بزرگی بود و به دل همه نشست. تیم کار بزرگی را انجام داد. حالا هم اولسان فوق العاده است و روی کاغذ برنده بازی است اما زیبایی فوتبال به همین غیر قابل پیش‌بینی بودنش است. هیچ چیزی دور از دسترس نیست. می‌توان امید زیادی داشت. تلفیق خوبی از بازیکنان جوان و باتجربه وجود دارد. اگر بازیکنان محروم بودند می‌شد با دستِ باز برنامه‌ریزی کرد.
یحیی با دست چپ هم بهترین پینگ پنگ باز است
پینگ پنگ یحیی فوق العاده است. این را همه اطرافیانش می‌دانند و می‌تواند با دست چپ هم رقبایش را ببرد. او در زمان دبیرستان یا دانشگاه برای مسابقات تنیس روی میز عنوان‌دار بوده است. ترجیح می‌دهم با او بازی نکنم چون خیلی خوب است. در والیبال هم بسیار مستعد است. در اکثر بازی‌هایی که باهم می‌کنیم خیلی زود حرفه‌ای می‌شود و شدیدا باهوش است. شخصیت جالبی که دارد این است که اصلا دوست ندارد ببازد و خود من هم همین‌طور هستم. بیلیارد و تخته نرد هم که بازی می‌کنیم رقابت نزدیکی داریم ولی من هستم که اکثر اوقات، یحیی را شکست می‌دهم. همین دفعه آخر که شمال آمد، پنج ۶ دستی او را شکست دادم. یحیی در تنیس فوتبال و فوتبال ساحلی هم بسیار خوب است و باهم زیاد کُری داریم. او دوست دارد همیشه برنده باشد و انرژی بسیار زیادی دارد. در بازی کاملا جدی است اما من همیشه شرمنده‌اش می‌کنم.

یحیی سالم‌ترین، پاک‌ترین و صادق‌ترین مربی ایران است
همه دوست دارند از زحمتی که می‌کشند نتیجه بگیرند و یحیی هم از این قائده مستثنی نیست. دوست داشت روزی سرمربی پرسپولیس شود و شد. دوست داشت با پرسپولیس قهرمان لیگ شود و بازهم به آن رسید. قهرمانی آسیا هم می‌توان گفت آرزویی است که مختص یحیی نیست و آرزوی پرسپولیسی‌ها و خیلی از ایرانی‌ها است و همه دوست دارند شکل بگیرد. می خواهد روزی مربی تیم ملی ایران شود و سپس در خارج از ایران هم مربیگری کند. اتفاقی که سال گذشته نزدیک بود رخ بدهد ولی نمی‌دانم چطور شد که نتوانست رضایتنامه بگیرد و منتفی شد. شروع همه چیز از همین مسابقه پیش رو است. یحیی با قلب پاک، صداقت و روحیه خوبش می تواند نفراتش را آماده کند. به جرات می‌توانم بگویم سالم‌ترین، صادق‌ترین و پاک‌ترین مربی ایران است. کوچکترین چیزی از او در این فوتبال ندیدم. همه چیزش تمیز است و با کسی رودربایستی ندارد. خیلی پاک زندگی و کار کرده است. امیدوارم بازی آخر را خوب رد کند و همه را خوشحال کند.
اگر فینال را باختیم یحیی و تیمش را حمایت کنیم و قدردانشان باشیم
به نظر من با آمدن یحیی تیم پرسپولیس جان دوباره گرفت و روند خوبی را ادامه می‌دهد. خیلی از بازیکنان اصلی جدا شدند. بعد از رسیدن به فینال هم چند نفر دیگر رفتند.با توجه به مهره‌هایی که در اختیار یحیی هست همه کارشان را خوب انجام می‌دهند و خواهشم این است که تمام پیشکسوتان و کسانی که تیم را به معنای واقعی دوست دارند از این بچه‌ها و کادر فنی حمایت کنند. طرفداران ۲ آتشه صبر و تحمل بیشتری داشته باشند. امیدوارم پرسپولیس قهرمان شود اما اگر یک درصد این اتفاق رخ نداد باید از همه آنها حمایت کنیم و قدردانشان باشیم. با صبر ادامه فصل را دنبال کنیم تا در آینده موفقیت‌های دیگری به دست بیاید.