عطاءالله محمدی روز شنبه در گفت ‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: گذار از دوران نوجوانی (۱۸ – ۱۴) سالگی به عنوان دوران جوانی شناخته می‌شود که عمدتاً از ۲۰ تا ۴۵ سالگی را دربرمی‌گیرد.
وی ادامه داد: در این دوران، جامعه‌پذیری باید جوان را به یک شناخت و خودآگاهی در خصوص شخصیت فردی و همچنین توانمندی برای تعریف یک هویت مستقل رسانده باشد.
محمدی تصریح کرد: برخی سوالات اساسی در این دوران نظیر «من که هستم؟ چه اهدافی دارم؟ آیا به استقلال واقعی رسیده‌ام» نیز باید در این دوران پاسخ داده شود.
به گفته مشاور دانشگاه تهران، این پرسش‌ها در دوران نوجوانی آغاز می‌شود و در دوران جوانی باید به تثبیت برسد.
محمدی تاکید کرد: جوان در صورت عدم دستیابی به پاسخ این پرسش‌ها در یک بحران هویتی غوطه‌ور وگاه با یک شخصیت وابسته همراه با برخی از مشکلات رفتاری و روانشناختی روبه‌رو خواهد شد.
وی افزود: آموزش وپرورش یک جامعه و خانواده دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت نوجوان وجوان در دستیابی به پاسخ این پرسش‌ها محسوب می‌شود.
این روانشناس شخصیت ادامه داد: در واقع در این دوران جوان با دستیابی به استقلال شخصیتی و همچنین فهم و آگاهی از اهداف و مقاصد زندگی، توانمندی اقتصادی و همچنین اجتماعی به منظور تشکیل زندگی مشترک را می‌یابد.
محمدی یادآور شد: هریک از مراحل رشد بشر با بحران‌های متعددی روبه‌رو است؛ نخستین بحران هر انسان، به هنگام تولد، خروج از رحم مادر و ورود به عالم هستی است. این بحران اما در آگاهی وذهن بشر باقی نخواهد ماند.
وی با بیان اینکه دوران جوانی نیز پرتحول ومتشکل از بحران‌های متعدد است، گفت: دستیابی به استقلال و مفهوم ثابت از تعریف شخصیت فردی، اهداف و چگونگی دستیابی به این اهداف و همچنین امکانات وتسهیلات جامعه بحران اصلی این مرحله است.
این رواشناس شخصیت همچنین در باره نقش خانواده در حمایت جوان و پیشگیری از آسیب‌های این دوران خاطرنشان کرد: نقش خانواده برای دستیابی به این تعاریف و پاسخ‌ها عمدتاً در دوران نوجوانی حائز اهمیت است.
محمدی افزود: به عبارت دیگر، نقش خانواده در این دوران باید به پایان رسیده باشد و با توجه به تعارضات، پیشرفت‌ها، موفقیت‌ها و تجارب خانوادگی، شخصیت و اهداف و آرمان‌های خود را تعریف کند.
وی ادامه داد: یکی از آسیب‌های اساسی این دوران، تداوم نیازهای اقتصادی و اجتماعی جوان به خانواده و عدم شکل‌گیری شخصیت مستقل است که گاه وی را با آسیب‌های اجتماعی، رفتاری وروانی همچون اختلالات، اعتیاد، کج‌روی و… مواجه می‌سازد.
این روانشناس شخصیت تاکید کرد: اکنون اما جامعه نیز بحران‌های متعددی (نظیر کرونا و…) را پشت سر می‌گذارد و این مساله می‌تواند برای برخی جوانان که رشد یافته و مراحل تکامل شخصیتی را نیز به درستی پشت سرگذاشته‌اند، سبب مشکلات اقتصادی، بیکاری و … باشد.
جوانی کردن ولذت‌های واقعی انسانی
محمدی همچنین در خصوص اصطلاح جوانی کردن در عرف جامعه گفت: اصطلاح جوانی کردن در عرف جامعه مترادف با نیاز جوان به فعالیت‌های هیجانی، پرشور ونشاط ولذت‌های حقیقی انسانی است.
وی افزود: جوان باید از انرژی فراوان این دوران در هریک از زمینه‌های هنری، ورزشی، فرهنگی و… استفاده کند و غایت بهره‌وری از دنیای امروز را ببرد.