به گزارش کیوسک خبر به نقل از ایسنا، راهپیمایی سواره ۲۲ بهمن امسال در نوع خود عجیب و بدیع بود اما یک اتفاق نادر آن را عجیب‌تر هم کرد. در جریان این راهپیمایی عده‌ای موتورسوار در اصفهان به جای همراهی با شعارهای “مرگ بر آمریکا” و “مرگ بر اسرائیل”، با خیال راحت شعار “مرگ بر روحانی” سر دادند! یعنی توهین مستقیم به رئیس‌جمهور قانونی و مستقر کشور که علاوه بر رای ۲۴ میلیونی مردم، حکم تنفیذ رهبر انقلاب را هم در دست دارد و تا شش ماه دیگر همچنان نفر دوم کشور و نفر اول اجرایی جمهوری اسلامی است.
نکته جالب ماجرا این است که به نظر می‌رسد این اقدام از سوی به اصطلاح انقلابیونی صورت گرفته که شعار پیروی از ولایت فقیه را سر می‌دهند اما در عمل برخلاف منویات رهبر انقلاب حرکت می‌کنند، چرا که تنها یک هفته قبل از این اتفاق، رهبر انقلاب اسلامی صبح چهارشنبه ۱۵ بهمن در نشست تصویری با جمعی از مداحان اهل‌بیت، بر لزوم حفظ ادب اسلامی در سخن گفتن و پرهیز از بدزبانی و بدگویی علیه یکدیگر تأکید کردند.
این در حالی است که در سه روز اخیر، به جز برخی از اعضای دولت روحانی، بسیاری دیگر از مسئولان و سیاسیون که در مواردی کم‌اهمیت‌تر از این موضوع به سرعت واکنش نشان داده و چنین اقداماتی را محکوم می‌کنند، در سکوت محض فرو رفته و گویی با شعاردهندگان همدل هستند.
این اتفاق و تکرار آن در چندین نوبت و از طرق مختلف، پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند:
۱. نظر مدعیان انقلابی‌گری درباره توهین به نماد جمهوریت نظام در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی چیست؟
۲. آیا قوه قضاییه به این امر ورود می‌کند تا با خاطیان به صورت قانونی برخورد شود؟
۳.  آیا اگر چنین اتفاقی علیه دیگر مسئولان هم بود با چنین سکوتی از سوی برخی جریانات سیاسی مواجه می‌شدیم؟
۴. اگر افرادی به سایر مقامات عالی کشور به این صراحت توهین کنند آیا بعد از گذشت سه روز، هیچ اقدامی در قبالشان صورت نمی‌گیرد؟
۵. اگر آن روزی که در روز قدس به رئیس‌جمهور توهین شد با توهین‌کنندگان برخورد قاطعی صورت می‌گرفت آیا باز هم شاهد چنین اتفاقاتی بودیم؟
۶. آیا برخورد نکردن با توهین‌کنندگان، باز گذاشتن راه برای توهین‌های بیشتر و سایر توهین‌کنندگان نیست؟
۷. آیا هر کسی حق دارد با در دست گرفتن پرچم جمهوری اسلامی به مقامات عالی حکومتی مستقیما توهین کند و هیچ برخوردی با او صورت نگیرد؟
۸. کسانی که از این توهین به روحانی به خاطر منافع حزبی و سیاسی خود ابراز رضایت می‌کنند و یا دست کم ساکت هستند آیا گمان نمی‌کنند که این آسیاب به نوبت است و این شمشیر دولبه روزی می‌تواند بر گردن خودشان بنشیند؟
۹. آن‌هایی که با بی‌تفاوتی از کنار این موضوع می‌گذرند آیا گمان نمی‌کنند این توهین ممکن است پس از رئیس جمهوری اسلامی ایران به کلیت نظام و مقامات عالی‌تر تعمیم پیدا کند؟
۱۰. سخنرانان و تریبون‌دارانی که به هر بهانه‌ای علیه دولت و اقداماتش موضع می‌گیرند و انتقاد می‌کنند درباره توهین مستقیم به رئیس‌جمهور چه موضعی دارند؟
۱۱. آیا این هنجارشکنی و برخورد نکردن با آن، شائبه مصونیت برخی جریانات سیاسی و آزادی عمل آنان برای انجام هر اقدام خلاف قانونی را ایجاد نمی‌کند؟
۱۲. تا کی عده‌ای تندرو خود را محق می‌دانند که هر اقدام هنجارشکنانه‌ای را به اسم انقلابی‌گری انجام دهند و هیچ برخوردی هم با آنان صورت نگیرد؟
*شما مخاطبان ایسنا هم می‌توانید پرسش‌ها و نظرات خود را درباره این موضوع در بخش نظرات مطرح کنید.
انتهای پیام