به گزارش کیوسک خبر به نقل از ایسنا، کمیته داوران چندی پیش در رفتاری عجیب آسو جواهری را به این دلیل که در کنار داوری در زمینه تحصیلات دانشگاهی خود هم فعالیت می‌کند، تهدید به محرومیت کرده است. جواهری که یکی از داوران باتجربه فوتبال زنان است  دکترای جامعه‌شناسی اقتصادی دارد و در رساله دکترای خود اقتصادی سیاسی فوتبال ایران را مورد بررسی قرار داده است. او همچنین در زمینه مطالعات جنسیت و ورزش و تبعیض و نابرابری‌ها نیز مطالعات و پژوهش‌هایی داشته و حتی چندین کتاب تالیف و ترجمه کرده اما با سخت‌گیری عجیب کمیته داوران مواجه شده است که بین داوری و پژوهشگری یکی را انتخاب کند.
پس از رسانه‌ای شدن این ماجرا جواهری در هفته نهم به عنوان داور چهارم دیداری یک‌طرفه انتخاب شد که با توجه به شرایط بازی و نقش داور چهارمی به معنی فرار دپارتمان و کمیته داوران از فشار رسانه‌ای بود. اکنون هم که ۳ هفته از آن زمان  گذشته و دور مقدماتی مسابقات به پایان رسیده، باز هم خبری از قضاوت این داور در لیگ نشده است. 
جواهری در گفت‌وگو با ایسنا به ماجرای رسانه‌ای شدن محرومیتش اشاره کرد و گفت: بعد از رسانه‌ای شدن ماجرای تهدید به محرومیت با آقای اصفهانیان (رئیس کمیته داوران) تماس گرفتم تا ببینم موضوع چیست و چرا باید برای چنین بهانه‌ای تهدید به محرومیت از قضاوت شوم و یا نامه محرومیت برای من بنویسند. کلیت صحبت آقای اصفهانیان این بود که ان‌شاءالله درست می‌شود! البته از من خواست به این فکر کنم که شاید درخواست دپارتمان داوری منطقی است و به‌عنوان داور حقی در انتقاد از نابرابری جنسیتی در فوتبال ندارم.
او افزود: پس از موضوع رسانه‌ای شدن، یک ابلاغ داور چهارمی گرفتم. برایم جای تردید باقی نگذاشت که برای تنبیه و مجازات من است، چون سکوت نکرده بودم! اکنون ۱۰ هفته از لیگ برتر گذشته، دور اول مسابقات تمام و دور دوم آغاز شده است، اگرچه کمیته داوران به روال جدید ابلاغ‌های داوری را تا روز قبل از مسابقه رسانه‌ای نمی‌کند اما متوجه شدم این هفته هم بازی ندارم. یعنی در ۱۱ هفته گذشته فقط ۲ بار سوت زده‌ام و آخرین بازی مربوط به قبل از آخرین صحبتم با رییس دپارتمان داوری راجع به فعالیت علمی‌ و پافشاری‌ام برای عدم تداخل این موضوع با داوری است. بعد از آن هم که فقط ابلاغ داور چهارمی مسابقه‌ای را گرفتم که با نتیجه هفت بر صفر تمام شد، یعنی یک بازی یکطرفه. 
این داور ادامه داد: بعد از آن دیگر خبری از فدراسیون فوتبال نشد. البته از هیات فوتبال تهران با من تماس گرفتند و قول پیگیری دادند، ضمن اینکه گفتند چون ذی‌نفع فوتبال هستم حق اظهار نظر و انتقاد ندارم، اما اکنون سه هفته از آن ماجرا گذشته است و تنها قضاوتم همان داور چهارمی بود که گفتم.  دور بعدی مسابقات در حال شروع شدن است و همچنان بیرون چیدمان هستم. قصد مقایسه ندارم و آن را درست نمی‌دانم اما لازم است برای وضوح بهتر نگاهی کلی به اسامی داورهای لیگ بیندازید، می‌بینید که من پس از این همه سال تجربه با داورانی که تجربه سال اول حضورشان در لیگ برتر است، یا به یک تعداد داوری داشته‌ام یا کمتر از آن‌ها. مساله‌ی من تعداد داوری با داوران عزیز جوان نیست، مساله اجحافی است که کمیته داوران در حق من انجام داده است.
او در مورد پیگیری کمیته زنان فدراسیون فوتبال در ماجرای محرومیتش گفت: تا به امروز کسی با من تماسی نگرفته و حتی اگر صحبتی با کمیته داوران شده به خاطر پیگیری و تماس خودم بوده است. تصور می‌کردم مجموعه دپارتمان زنان دست کم به دلیل شرح وظایفی که دارد با خودم تماسی بگیرد و از صحت و سقم ماجرا مطلع شود. به هرحال چه در حقم اجحاف شده باشد و چه باور داشته باشند حقی برای اظهار نظر ندارم، باید پیگیری می‌شد. 
جواهری در پاسخ به این سوال که این محرومیت به معنی حذف تدریجی شما است یا تنبیه؟ بیان کرد: اگر رک و صریح باشم با توجه به تجربه‌ای که این همه سال از فوتبال در داوری و مسابقه به دست آورده‌ام، با این تعداد قضاوتی که در ۱۱ هفته گرفته‌ام و عدم هرگونه پیگیری از طریق فدراسیون، فکر دیگری جز حذف تدریجی به ذهنم نمی‌رسد. مساله اینجا فقط یک شخص نیست که حق شخص دیگری را پایمال کرده باشد در واقع این قضیه بخشی از روندی است که در کلیت فوتبال ایران نسبت به زنان فوتبالیست چه بازیکن یا داور و مربی اعمال شده و دقیقا همان چیزی است که از آن نوشتم اما آن را بر نتابیدند.
او افزود:  آنها از من می‌خواهند سکوت کنم، مطلقا در مقابل حقی که از من ضایع شده سکوت نمی‌کنم. چرا سکوت؟ چرا مذاکره و چانه‌زنی؟ جز این است که به‌عنوان یک زن ورزشکار داور در شرایطی که همه می‌دانیم برای هرکدام از صفت‌های زن بودن، ورزشکار بودن و داور بودن فشارها، بی‌عدالتی‌ها و موانعی پیش رو داشتیم و داریم، در مقابل بی‌عدالتی سکوت نکرده‌ام. داوری کردن مانند درس خواندن و فعالیت پژوهشی حق قانونی من است، چرا باید یکی را  با دیگری معامله کنم؟
جواهری در پاسخ به این سوال که آیا بعد از رسانه‌ای شدن ماجرا با سهرابی (رئیس دپارتمان داوری) صحبت کرده‌اید؟ بیان کرد: نه، در حقیقت دو بار تجربه صحبت کردن با ایشان را داشتم، با توجه به آن تجربه‌ها فهمیدم از طریق گفت‌وگو با ایشان نه تنها به نتیجه نمی‌رسم بلکه احتمال دارد با ادبیات درخوری هم مواجه نشوم.
این داور فوتبال ماجرای خود را ادامه روند تبعیض فدراسیون فوتبال علیه زنان دانست و بیان کرد: من نه اولین نفری هستم که در فوتبال و داوری در حقم اجحاف شده و آخرین نفر هم نخواهم بود. رویه حاکم بر ورزش و فوتبال ایران، اعمال فشار برای سکوت ورزشکاران مقابل بی‌عدالتی‌ها و عدم انتقاد است. همین سکوت هم دست آنها را برای هرگونه حذفی باز می‌کند. در همین داوری فوتبال زنان خیلی اتفاقات افتاده است؛ خیلی‌ها پس از اینکه در حقشان اجحاف شد بی‌صدا کنار رفتند. احتمالا چون باور داشتند که صدایشان به جایی نخواهد رسید و البته از قبل هم در مورد عواقب صحبت کردن به آنها هشدار داده بودند، در نتیجه برخی به امید بازگشت و برخی دیگر با این دلیل که توانی برای گرفتن حقشان ندارند، سکوت کردند. 
او افزود: باز هم می‌گویم اینجا مساله یک شخص خاص و یک فرایند جدا از روند حاکم بر فوتبال ایران نیست؛ نمی‌توانم عدم پاسخگویی و پیگیری در موضوع خودم را جدا از قضیه عدم پرداخت پاداش تیم فوتسال زنان، نابرابری در دسترسی به امکانات یا حذف تیم ملی فوتبال از رنکینگ فیفا بدانم. 
جواهر در پاسخ به این سوال که فکر نمی‌کنید این صحبت‌ها باعث موضع‌گیری فدراسیون شود؟ گفت: عافیت طلب نیستم و  نباید این حرف ها باعث خشم یا ناراحتی فدراسیون شود و چرا نباید انتقاد را برنتابد به هر حال تعهد انسانی، اجتماعی، اخلاقی و علمی حکم می‌کند که در دوگانه‌ای که پیش پایم گذاشته‌اند، معامله نکنم و نمی‌توانم به خاطر ۹۰ دقیقه حضور در زمین بازی که شاید از شیرین‌ترین دقایق عمر یک ورزشکار باشد، در مقابل اتفاقات سکوت کنم. 
انتهای پیام