به گزارش کیوسک خبر به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان تأمین اجتماعی، در پیام صادر شده از سوی دکتر علی حیدری آمده است: از دیرباز تا کنون، طبقه یا قشر کارگر و بطور کلی اقشار ضعیف جامعه، فاقد نمایندگان واقعی در نظامات تصمیم سازی، تصمیم‎گیری، اجرایی و نظارتی کشور بوده و هستند و صدای آنها به گوش نمی‌رسد. در حالی که سایر حرف، صنوف و اقشار جامعه دارای صدای بلندی در مجامع تصمیم گیری کشور هستند که منافع و تعلقات صنفی و حرفه‌ای طبقه و همگنان خود را رصد و پیگیری می کنند و صدای خود را به گوش مسئولین و متولیان امور می‌رسانند و بلحاظ عضویت و یا هم پیمانی با هسته‎های قدرت و ثروت و در اختیارگرفتن رسانه‌ها، صدای این طبقات بلندتر است.

در حوزه تشکل‌های کارگری بخاطر ساختار غیر سندیکایی و غیرصنفی اعمال شده در قانون کار، عملاً تشکل‌های مربوط به جامعه کارگری نیز از استقلال واقعی برخودار نیستند و بطور مستقل انتخاب نمی‌شوند. صرفنظر از اینکه بلحاظ ظهور و بروز پدیده هایی نظیر کوچک شدن بنگاههای تولیدی، تغییر چگالی حوزه‌های کسب و کار از تولید محصولات به سمت تولید خدمات، فضای مجازی و کسب و کارهای الکترونیکی، دور کاری، مشاغل خرد و خانگی، برون سپاری (افزایش تعداد آزادکاران و کارسپاری و کارپذیری) و ….. عملا مکانیسم انتخاب نمایندگان جامعه کارگران تعبیه شده در قانون کار، دیگر پاسخگوی شرایط موجود نیست.

با این وصف، وظیفه سنگین دفاع از کیان جامعه کارگری به دوش اشخاصی می‌افتد که مستقل هستند و گاهی اوقات تک ستاره‌هایی پیدا می‌شوند که آزاده و مستقل هستند و حنجره آنها منادی منافع و مصالح واقعی جامعه کارگری است و صدای بلند و رسای آنها در مجامع و مراسمات رسمی و خارج از عرف اداری و خارج از مناسبات و تعاملات روتین مربوط به تشکلهای کارگری، برای دفاع از کارگران بلند می‌شود. در طی سه دهه اخیر مرحوم ابوترات فیضی، مرحوم علیرضا فرهادی و مرحوم سیف الله اسدی از این جنس بودند.

مرحوم سیف الله اسدی، آخرین سرباز از این قافله بود که در بهار ۱۴۰۰ به رحمت ایزدی پیوست، اولین بار در ملاقات مدیران و کارشناسان و نمایندگان تشکل‌های کارگری و کارفرمایی و مقارن با هفته تامین اجتماعی با رئیس جمهور وقت، با صدا و چهره او آشنا شدم، زمانی که در میانه سخنرانی رسمی از میان جمعیت برخاست و با تکه کلام همیشگی اش اینطور شروع کرد “ای انسان” و خارج از عرف و روال معمول جلسات و تریبون‌های رسمی که بعضاً براساس تعاملات، مراودات، رایزنی‌ها و لابی‌ها کاملاً اتوکشیده و تنظیم شده است، به طرح مطالبات جامعه کارگری پرداخت. این خطاب “ای انسان” او بسیار جالب و تامل برانگیز بود و احتمالاً می‌خواست فطرت و ذات درونی مخاطب خود را به چالش بکشد و او را فارغ از مناصب مدیریتی و درجه عملی و اسم و رسم معمول صدا بزند. صدای اسدی همانند نام او همچون شمشیر تیز و بران و سخنانش همچون نام خانوادگی او مثل شیر غران و سرشار از شجاعت و دلیری بود.

خبر در گذشت مرحوم سیف الله اسدی از فعالان جامعه کارگری و عضو سابق هیات مدیره تشکل‌های کارگری و بازنشستگی موجب تاسف و تاثر گردید. فقدان این “انسان” دغدغه‌مند و دلسوز را به خانواده و بازماندگان آن مرحوم، جامعه کارگری و مستمری بگیران تامین اجتماعی تسلیت عرض نموده و از درگاه خداوند متعال برای آن عزیز در گذشته، رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان صبر جمیل و اجز جزیل مسئلت می‌نمایم.