جعفر بای – آسیب شناس
کیوسک خبر- در هر دوره انتخابات، متاسفانه شاهد اپیدمی‌ بداخلاقی‌های انتخاباتی هستیم که در میان کاندیداها و طرفدارانشان شیوع پیدا می‌کند. بروز این پدیده اجتماعی که با تخریب فراوان کاندیداها مخصوصا در جناح مقابل همراه است، علاوه بر اینکه زحمات فراوان معلمین اخلاق را به نابود‌ی می‌کشاند، باعث می‌شود که نهادهای آموزشی و تربیتی تلاش‌های فراوانی را برای در مدار قرار دادن جامعه بر محور اخلاق پس از انتخابات انجام دهند. آنچه در تلاش‌ مبارزات تبلیغاتی در ادوار گذشته مشهود است، کاهش ارزش‌های اجتماعی بوده که متاسفانه توسط نامزد‌ها برای اثبات حقانیت خویش، به زیر پا‌گذاشتن برخی از اخلاقیات و شرافت آدمی منجر شده و فضائل اخلاقی را برای نفی رقیب و اثبات خویش به ورطه فراموشی سپرده است. در این مدت و مخصوصا در دوره انتخابات ریاست جمهوری، جولان تبلیغات انتخاباتی چنان گرد و خاکی به‌پا می‌کند که سیمای حقایق را می‌پوشاند و بسیاری از مسلمات اخلاقی را به فراموشی می‌سپارد، اما برکسی پوشیده نیست که تلاش برای کسب قدرت مجالی برای ارائه خدمت نمی‌دهد، چون چشم و گوش کاندیداهای نا‌کار‌آمد برای رسیدن به پاستور پوشیده می‌شود. در این میان انتخابات ریاست جمهوری در بالاترین سطح ملی و دیگری انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در پایین‌ترین حد محلی، قادر است دوم تابع انتخابات اول باشد و انحرافات مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در سطح کلان احکام اخلاقی را تخریب نماید و به تبع آن تبلیغات فراگیر بومی محلی در سطح خرد ویرانگری‌های اصول اخلاقی را به سرانجام برساند. متاسفانه شیوع این پدیده چنان اصول بدیهی اخلاقی را کمرنگ می‌کند و باعث می‌شود که توهین به دیگران رواج پیدا کند، که فحاشی و اهانت به طرفداران دیگر رقبا امری عادی بدل می‌شود. در این مدت میزان نرخ دروغگویی به اوج خود می‌رسد و ظاهرا نامزدها برای فریب مردم در مسابقه انتخاباتی با یکدیگر رقابت می‌کنند و نه تلاش برای ارائه موقعیتی در جهت خدمات بهتر و رفع مشکلات مردم. برخی از کاندیداها با اهانت، توهین و تهمت به رقیب انتخاباتی خود، به هزاران دروغ متوسل می‌شوند تا موقعیتی نه برای خدمات بهتر، بلکه صرفا برای یافتن فرصتی مناسب در جهت حفظ منافع خویش و سوءاستفاده از رانت اداری و اختلاس بهتر پیدا نمایند و با هزاران وعده و وعیدِ دروغ به دنبال فریب توده‌ها هستند. معمولا این کاندیداها در شعارهایشان ارجحیت منافع دیگران بر منافع خویش را برمی‌انگیزند، اما با لطایف الحیل تلاش می‌کنند تا با اخذ رای بیشتر به‌قدرت برسند و به بیت‌المال دسترسی مناسب‌تری داشته باشند. معمولا افرادی که بیشتر تهمت می‌زنند و دروغ بیشتری در اظهارنظرهای انتخاباتی می‌گویند، شعار عدالت بیشتر سر می‌دهند، اما در حقیقت در اندیشه ارتقای رفاه بیشتر خانواده و اقوام خویش هستند. امیدواریم با رعایت اصول اخلاقی از سوی نامزدهای انتخابات این دوره، شاهد انتخاباتی پرشور و سالم باشیم که بد اخلاقی‌های انتخاباتی کمتر وجود داشته باشد و مردم فارغ از تبلیغات و شعارهای کاذب، کاندیداها را بیشتر کنکاش کنند و به کسانی که واقعا دلسوز جامعه هستند، رای بدهند.