کارشناس مسائل منطقه گفت: شکست اخیر رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۱ روزه تأثیری مستقیم بر فضای سیاسی و به خصوص عدم تشکیل کابینه گذاشت که به این زودی‌ها حل نمی‌شود.

«صباح زنگنه» کارشناس مسائل منطقه در تشریح دلایل و ابعاد ائتلاف رهبران دو حزب «یش عتید» و «اسرائیل خانه ما» برای تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: واقعیت این است که اسرائیل طی سال‌های گذشته فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده و معادلات داخلی و خارجی آن با بن‌بست‌ها و همچنین موانع زیادی روبه‌رو شده است. حالا هم این مشکلات کاملاً در عرصه داخلی و خارجی قابل رویت است، چراکه از یک سو کابینه این رژیم تشکیل نشده و از منظری دیگر، معادلات میدانی مانند جنگ ۱۱ روزه اخیر هم به نفع تل‌آویو رقم نخورد. موضوعی که در این میان باید به آن اشاره کرد این است که در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ، تا حد زیادی اوضاع فرق می‌کرد و وضعیت این رژیم خیلی بهتر از گذشته بود، اما حالا با آمدن جو بایدن، وضعیت کمی متفاوت‌ شده است.

وی ادامه داد: در زمان ریاست‌جمهوری ترامپ روابط اسرائیل و فلسطینی‌ها به شدت متشنج شد و از منظری دیگر شاهد بودیم که کمک‌های آمریکا به فلسطین هم قطع شد. همچنین در آن دوران، قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی شناخته شد که این موضوع جنجال زیادی را به راه انداخت. در سوی دیگر، شاهد آن بودیم که ترامپ مواضع بسیاری مثبتی به نفع اسرائیل در مورد جولان اشغالی و الحاق کرانه باختری رود اردن گرفت که تمام این مواضع به نفع اسرائیل بود. در آخر هم پروژه عادی‌سازی و علنی کردن روابط اسرائیل با کشورهای عربی کلید خورد که بخش اصلی آن در انتهای دولت ترامپ اجرایی شد. این مؤلفه‌ها به همه نشان داد که یک بسته حمایتی تمام عیار از سوی آمریکا به اسرائیل هدیه داده شد، اما با کنار رفتن ترامپ نه تنها این حمایت‌ها کم شد، بلکه به نوعی مشکلات زیادی از کرانه باختری گرفته تا داخل تل‌آویو برای رژیم صهیونیستی رقم خورد.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: حمایت تمام‌قد و تمام‌عیار دولت ترامپ از بنیامین نتانیاهو موجب شد تا او تا همین چند وقت پیش که بایدن وارد کاخ‌سفید شد، به نوعی از شرایط و وضعیت منطقه به نفع خود استفاده کند و شاهد بودیم که او درصدد بهره‌برداری از وضعیت ابهام‌آلود خاورمیانه به نفع خود بود. این اتفاق‌ها قبل از آمدن بایدن و حتی قبل از به راه افتادن جنگ ۱۱ روزه غزه به صورت دیگری در حال رقم خوردن بود اما پس از آنکه واقعه محله شیخ جراح رخ داد و نزاع میان نظامیان اسرائیل و فلسطین به بالاترین حد خود رسید، یکباره همه چیز به ضرر نتانیاهو رقم خورد. باورم این است که حملات اخیر به غزه و پاسخ مقاومت فلسطین، به نوعی نتانیاهو را بیش از پیش وارد یک چالش جدی کرد. او چهار انتخابات در اراضی اشغالی برگزار کرد و پس از هر چهار انتخابات نتوانست دولت تشکیل دهد و به همین دلیل خلأ دولت و شکست در جنگ اخیر به یک چاقوی دو دَم علیه نتانیاهو تبدیل شد.

زنگنه افزود: حملات به غزه آن هم در شرایطی که هیچ دولتی وجود ندارد، نتانیاهو را به بدترین مجه مورد انتقاد قرار داد. از سوی دیگر نتیجه این اقدام وی را باید ائتلاف آویگدور لیبرمن، رهبر حزب اسرائیل خانه ما با یائیر لاپید، رهبر حزب یش عتید برای تشکیل کابینه دانست. این دو شاید از منظر فکری با هم یکی نباشند اما اوضاع به حدی وخیم است که هرچه سریع‌تر در اسرائیل باید دولت تشکیل شود. بر اساس اخبار منتشر شده، لیبرمن قرار است هدایت وزارت دارایی را به عهده بگیرد و احتمال دارد در پشت پرده هم وزارت‌خانه‌های مهاجرت و توسعه الجلیل و نقب را به او بدهند تا لاپید بتواند او را در ائتلاف نگه دارد. این وضعیت در حالی است که «گدعون ساعر»، رئیس حزب «امید نو» به لاپید اعلام کرده که به هر نوع ائتلافی بدون حضور حزب «یمینا» به هبری نفتالی بنت نخواهد پیوست. مضمون سخن آنها این است که از هر جهت مشکلات زیادی برای تشکیل کابینه وجود دارد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: احزاب فعلی اسرائیل راه بسیار زیادی تا تشکیل دولت در پیش دارند و واقعاً مشخص نیست که مشکلات آنها چه زمانی حل و فصل می‌شود. توجه داشته باشید که انتخابات اخیر و دعوای احزاب پس از آن، ساختار سیاسی اسرائیل را در هم شکست و مشکلات زیادی را به وجود آورد و به نوعی باعث شد تا دولت تشکیل نشود. نتانیاهو و حتی طیف راستِ کنست، به دنبال اعراب اسرائیل رفتند تا با آنها ائتلاف تشکیل دهند اما واقعیت این است که هیچکدام از آنها نتوانستند با این طیف تشکیل ائتلاف بدهند و هنوز مشکل کابینه پابرجاست. این وضعیت نشان از شکست ائتلاف‌ها در تل‌آویو است اما نکته این است که به صورت کلی احزاب استگرای اسرائیل، موفقیت بیشتری در ساختار سیاسی این رژیم دارند. موضوع اینجاست که هیچکدام از این احزاب افراطی موقعیت صد درصدی به دست نیاوردند و شکست آنها هم فضای سیاسی و روانی احزاب را به هم ریخته و اعتماد به نفس آنها کاهش پیدا کرده است. بر این اساس فکر نمی‌کنم ائتلاف لاپید و لیبرمن هم بتواند اتفاق خاصی را رقم بزند.