سیدعزیز آرمن؛ تحلیلگر مسائل اقتصادی
کیوسک خبر ـ اعتماد بین دولت و بخش خصوصی یا به طور کلی اعتماد بین دولت و مردم نکته‌ای کلیدی در فعالیت‌های اقتصادی و در پیشرفت اقتصادی است. یک دولت برای آنکه بخواهد سیاست‌های خود را اعمال کند نیاز دارد تا این اعتماد وجود داشته باشد. اگر به طور کلی اعتمادی بین دولت‌ها و بخش خصوصی و مردم وجود نداشته باشد، سیاست‌های دولت پیش نخواهد رفت. سیاست‌های اقتصادی چه در زمینه پولی، مالی و یا بودجه‌ای در صورتی به درستی اجرا خواهند شد که حداقل اعتمادی بین دوطرف وجود داشته باشد. متاسفانه این اعتماد در کشور ما لطمه دیده و بسیار ضعیف شده و یا حتی در بعضی از زمینه‌ها به طور کلی از بین رفته است. دلایل بسیاری می‌توان برای از بین رفتن این اعتماد عنوان کرد. در واقع این اعتماد به نوعی یک تجربه یا ذهنیت است؛ مردم و بخش خصوصی از قول‌هایی که در گذشته دولت داده است یا سیاست‌هایی که قرار بوده اعمال شود و به درستی اعمال نشده است ذهنیت منفی دارند. دلایل مختلف سیاسی و اقتصادی نیز همگی از عواملی هستند که در شکل گیری ذهنیت منفی افراد نقش دارند. در واقع دولت نمی‌تواند به همین دلیل اعمال سیاست کند برای مثال در حوزه ارز در دولت با سخنان مثبت می‌خواهد نرخ‌ها را کنترل کند، اما وقتی مردم می‌بینند دولت نمی‌تواند این کار را انجام دهد خود به خود بی اعتماد می‌شوند؛ بنابراین مردم نسبت به صحبت‌ها و قول‌هایی که در آینده داده می‌شوند نیز بی اعتماد خواهند شد. بازسازی این اعتماد بسیار سخت و مشکل است، این اعتماد و برگشت آن به نقطه‌ی مطلوب از طریق ایجاد تجربه مثبت بازسازی می‌شود. باید در تجربیات آینده مردم به این نتیجه برسند که آنچه دولت می‌گوید و انجام می‌دهد تا حدودی موثر و حتی مطابق با واقعیت است. اطلاع رسانی‌هایی که از سمت دولت و رسانه‌های دولتی انجام می‌شود باید با واقعیت مطابقت داشته باشد؛ بنابراین این ذهنیت منفی خود به خود تصحیح نمی‌شود؛ تنها راه شاید ارتباط صادقانه با مردم باشد که باید با مردم رک و راست برخورد کرد و موضع گرفت. به طور کلی احیای روابط یک کشور با کشور‌های خارجی اهمیت بسیاری دارد. اگر در روابط با قدرت‌های جهانی تجدید نظر صورت نگیرید مشکلات بی شماری که در کشور وجود دارد بیشتر خواهد شد و این اعتماد بازسازی نمی‌شود؛ بنابراین روابط خارجی بسیار مهم و موثر شمرده می‌شود و برجام تنها یک نمونه آن است؛ زمینه‌های مختلف دیگری هم ممکن است وجود داشته باشد که ارتباط با کشور‌های خارجی و قدرت‌های اقتصادی و منطقه‌ای می‌تواند آن اعتماد را بهبود ببخشد. وقتی که در یک کشور از طریق برقراری ارتباطات با خارج تسهیلاتی ایجاد می‌شود خود به خود آن اعتماد هم به دست می‌آید. علت از بین رفتن بخش اعظم این اعتماد در واقع معضلات و مشکلاتی است که وجود دارد و سهم بزرگی از این معضلات برمی گردد به انزوایی که کشور از لحاظ سیاسی و اقتصادی درگیرش است و روز به روز در این حوزه وضعیتمان بدتر می‌شود. هیچ کشوری در سطح جهان را نمی‌توان پیدا کرد که بدون ارتباط فعال با دنیا سهمی در تجارت بین الملل داشته باشد و به توسعه‌ی اقتصادی دست یابد. در طول تاریخ چنین چیزی وجود ندارد. برای مثال چین را در نظر بگیریم؛ تنها زمانی این کشور توانست جایگاهی در اقتصاد بین الملل پیدا کند که روابطش با کشور‌های دیگر را بازسازی و تقویت کرد. تا وقتی که روابط و تعاملات فعال و مثبتی با کشور‌های خارجی نداشته باشیم به هیچ وجه امکان رشد و توسعه وجود نخواهد داشت.