مجیدرضا حریری؛ رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین
کیوسک خبر ـ نقش پر رنگ چینی‌ها طی یک دهه اخیر در اقتصاد جهانی بسیار حائز اهمیت است بنابراین رابطه اقتصادی ایران با این کشور انتخاب نبوده و یک الزام است. چین بزرگترین مصرف‌کننده و نیز بزرگترین فروشنده در دنیا قلمداد است لذا ایران مهم‌ترین کالای خود یعنی مواد اولیه و انرژی را به دنیا عرضه کرده و ماشین‌آلات، کالای واسطه‌ای و تکنولوژی را می‌خرد. ازاین‌رو چاره‌ای نیست که برای تحقق یک اقتصاد واسطه‌ای به چنین کشوری نزدیک شویم و در این جا بحث سیاسی، مسئله فرعِ بر اقتصاد محسوب می‌شود. در پروسه‌های تاریخی نیز دیده‌ایم که قدرت‌های بزرگ در اقتصاد ورود یافته و رفته‌رفته نقش‌آفرینی خود را پررنگ‌تر می‌سازند. چرخش بزرگی در دنیا درحال وقوع است و یک قدرت اقتصادی بزرگ –چین – در حال بر عهده گرفتن نقش سیاسی نیز هست و قطعاً آینده از آنِ چنین روابطی است که چین به‌عنوان یک کشور بزرگ اقتصادی و سیاسی در دنیا خود را تعریف کرده و مدل خاص خود یعنی مشارکت همگانی را در دنیا به بروز و ظهور رسانده است. شعار چینی‌ها مشارکت همگانی برای جهانی بهتر است؛ در مناقشات کنونی، یک قدرت مسلطِ جهانی نمی‌تواند نقشی مؤثر ایفا کند و بازیگر مورداعتماد همه طرفین نیست و لذا چین به‌عنوان یک قدرت سیاسی خود را مطرح کرده است و البته مورداعتماد طرفینِ مناقشات خرد و منطقه‌ای، هست. از طرفی میانجی‌گری چین در روابط ایران و عربستان بسیار مهم بود؛ چین برای اولین‌بار چنین نقشی را بر عهده نگرفته و پیش‌تر چنین دخالت‌هایی در حوزه آفریقا داشته است؛ ولی سطح مناقشات پیشین و اهمیت سیاسی آن کمتر بوده است. چین با شعار‌های جدیدی در دنیا خود را مطرح می‌کند که این مسئله در حوزه اقتصاد و سیاسی دیده می‌شود و فعلاً توانسته است اعتمادبخش بزرگی از دنیا را جلب نماید و قطعاً قدرت مسلط بابت این پروسه هزینه کرده و پروپاگاندای منفی نیز علیه چینی‌ها وجود دارد. چین در یافته‌های تاریخی به‌عنوان یک کشور مهاجم شناخته نمی‌شود و فلسفه رایج در این کشور نیز مبتنی بر صلح و آرامش است که قطعاً هر کشوری اقدامی در زمینه رابطه با چین صورت دهد، قطعاً خود و چین از آن منفعت خواهند برد. ایران هم ملتی بزرگ داشته و هوشیار است و اجازه نمی‌دهد هیچ کشوری به‌صورت یک‌طرفه و دربست رایج به مسائل ما نقشی دخالت آمیز داشته باشد؛ ولی در این زمینه باید فرصت‌های جهانی را نیز بشناسیم.